ราชินีแห่งผักพื้นบ้านภาคใต้

 ต้นเหลียง 

โดยธรรมชาติเป็นพันธุ์ไม้ป่า เจริญเติบโตได้ดีภายใต้ร่มเงาของต้นไม้ พบได้ทั้งบริเวณเนินเขาและที่ราบในความสูงจากระดับน้ำทะเล 2 – 500 เมตร หรือสูงกว่านั้น ในบริเวณที่มีดินร่วนซุยและมีความอุดมสมบูรณ์สูง มีต้นไม้ปกคลุมให้ร่มเงาเพียงพอ ฝนตกชุกคือมีปริมาณน้ำฝนไม่น้อยกว่า 300 มิลลิเมตรต่อปี ระยะเวลาฝนตกไม่น้อยกว่า 150 วันต่อปีและฝนแล้งติดต่อกันไม่เกิน 45 วัน

ลักษณะพฤกษศาสตร์

ผักเหลียงเป็นไม้ป่ าชนิดหนึ่ง เป็นพืชที่อยู่ในวงศ์ Gentaceae เป็นไม้พุ่ม มี ชื่อทางวิทยาศาสตร์ ว่า Gnetumgnemon Limm มีชื่อเรียกแตกต่างกันไปตามแต่ละ ท้องถิ่น  เช่น ผักเหลียง ผักเหมียง(พังงา) ผัก กะเหรียง (ชุมพร) เขลียง (นครศรีธรรมราช) ผักเหลียงเป็นพืชยืนต้นที่มีลักษณะ เป็นไม้พุ่ม สูงประมาณ ๑-๒ เมตร มีใบเรียว ยาว ผักเหลียงจัดเป็นผักพื้นบ้านประเภทไม้ยืนต้นขนาดกลาง มีมากแถบจังหวัดระนอง ชุมพร ประจวบคีรีขันธ์ โดยเฉพาะจังหวัดระนอง เขาถือเป็นผักประจำถิ่นเลย ถึงขนาดพูดกันว่า ถ้ามาชุมพรและระนองแล้ว ไม่ได้กินผักเหลียงแสดงว่ายังมาไม่ถึง ว่ากันว่าถ้าจะกินผักเหลียงที่มีรสหวานอร่อยแล้วละก็ ต้องเป็นผักเหลียงที่ขึ้ นในร่ม หรือไม่ก็ต้องหลังฤดูฝนไปแล้ว เพราะเป็นช่วงที่ผักเหลียงเริ่มแตกใบใหม่ แหล่งดั้งเดิมของผักเหลียงขึ้ นอยู่ตามป่าเขา ที่ราบ บางครั้งก็เห็นขึ้ นเคียงข้างกับต้นสะตอและต้น ยางพารา

ที่มา : http://natres.psu.ac.th/ProjectSite/webpage/detail-project.htm

        http://www.aopdh02.doae.go.th/subindex3.html