iRss by iGetWeb

ต้นเหลียง

Wed, 30 Nov -001 00:00:00 +0642

จากประสพการณ์กว่า 15 ปี ของการขายผักเหลียงที่ตลาดและจัดจำหน่ายผักเหลียงหรือยอดเหลียงให้กับชาวบ้านและประชาชนทั่วไปภายในจังหวัดชุมพร ที่ปลูกไว้กินและจำหน่ายให้กับคนพื้นถิ่น ที่ปลูกไว้ข้างบ้านในสวนยาง เพื่อเสริมรายได้และเพื่อเป็นกำลังทรัพย์ส่งบุตรให้ได้รับการศึกษาตามสมควร จนมีความรู้ความชำนาญเกี่ยวกับผักชนิดนี้ทั้งการปลูกการดูแลรักษาโรคและที่สำคัญเป็นการปลูกโดย ไม่ต้องใช้ยาฆ่าแมลงหรือยาปราบศัตรูพืชทุกชนิดเรียกได้ว่าเป็นเกษตรอินทรีย์ 100% โดยคนไทยมักเรียกทับศัพท์คำว่า " ออร์แกนิค" การปลูกผักเหลียงนั้นปลูกร่วมกับสวนยางพาราซึ่งไม่ได้ใช้ยากำจัดวัชพืชทุกชนิด จึงสามารควบคุมคุณภาพและประกันคุณภาพได้และรับรองได้ว่าเป็นผักปลอดสารพิษ 100 % .

ต้นเหลียง

Wed, 30 Nov -001 00:00:00 +0642

ต้นเหลียง

Wed, 30 Nov -001 00:00:00 +0642

ต้นเหลียง

Wed, 30 Nov -001 00:00:00 +0642

พันธุ์ผักพื้นบ้านและไม้ผลพื้นเมืองภาคใต้

Fri, 13 May 2016 09:32:55 +0700

ข้อมูลพรรณไม้ เหลียง ชื่อวิทยาศาสตร์ : Gnetum gnemon Linn. var. tenerum Markgr. ชื่อวงศ์ : Gnetaceae ชื่อสามัญ : Baegu ลักษณะทางพฤษศาสตร์ : ต้น : เป็นไม้พุ่ม สูงประมาณ 2 – 5 เมตร มีเส้นผ่าศูนย์กลางลำต้นประมาณ 20 เซนติเมตร เนื้อไม้ค่อนข้างอ่อนสามารถโน้มลงได้โดยลำต้นไม้หัก ผิวเปลือกเรียบ เปลือกอ่อนมีสีเขียวเมื่อแก่จะเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล ใบ : มีลักษณะคล้ายยางพารา ใบออกมาจากปลายยอดของต้นและกิ่ง ใบเป็นใบเดี่ยวเรียงตรงข้ามกัน ใบเป็นรูปรีปลายใบเรียวแหลม มีขนาด กว้าง 4 – 10 เซนติเมตร ยาว 10 – 20 เซนติเมตร ก้านใบยาวประมาณ 1 – 2 เซนติเมตร เนื้อใบบางแต่เหนียวคล้ายแผ่นหนัง ใบมีสีเขียวเป็นมัน แต่หากต้นอยู่ในที่โล่งสีของใบจะจางลงหรืออาจขาวทั้งหมด ยอดใบอ่อนมีรสชาติหวานมัน รับประทานได้ทั้งดิบและสุก ดอก : มีทั้งดอกตัวผู้และดอกตัวเมีย โดยดอกตัวผู้และดอกตัวเมียจะออกต่างต้นกัน กล่าวคือหากต้นใดมีดอกตัวผู้จะไม่มีดอกตัวเมีย ดอกตัวผู้เป็นดอกขนาดเล็กออกเป็นช่อตาม ข้อของกิ่ง ช่อดอกยาวประมาณ 3 – 4 เซนติเมตร ในแต่ละช่อมีปุ่มดอกขนาดเล็กเรียงกันเป็น ข้อๆ ประมาณ 5 – 8 ข้อ กลีบดอกมีสีขาว ดอกตัวเมียเป็นดอกสมบูรณ์เพศ มีขนาดของดอก ใหญ่กว่าดอกตัวผู้ ดอกออกเป็นช่อตามข้อของกิ่ง ช่อดอกยาวประมาณ 5 – 7 เซนติเมตร ใน แต่ละช่อมีปุ่มดอกเรียงเป็นข้อๆ ประมาณ 7 – 10 ข้อ ทั้งดอกตัวผู้และดอกตัวเมีย ผล : มีลักษณะเป็นรูปกระสวย เปลือกกว้างประมาณ 1 – 1.5 เซนติเมตร มีความยาว ประมาณ 2.5 – 4 เซนติเมตร ผลอ่อนมีเปลือกสีเขียว เมื่อแก่จัดเปลือกและเนื้อจะมีสีเหลือง เนื้อมีรสหวาน การใช้ประโยชน์ : - ใบ มีสรรพคุณในการบำรุงเส้นเอ็น กระดูก สายตา ใช้รับประทานสดและประกอบเป็นอาหาร เช่น แกงเลียง ต้มกะทิ ใช้ห่อเมี่ยงคำ ผัดวุ้นเส้น แกงไตปลา และผัดผัก ในประเทศมาเลเซียและอินโดนีเซีย นิยมนำเนื้อในเมล็ดของผักเหมียงมาทำข้าวเกรียบ ความสำคัญ และที่มาของโครงการ พันธุ์ผักพื้นบ้านและไม้ผลพื้นเมืองภาคใต้ นับว่ามีความสำคัญอย่างยิ่ง เนื่องจากเป็นแหล่งพันธุกรรมของพืชที่สำคัญและเป็นประโยชน์ต่อวงการเกษตรในอนาคต รวมทั้งมีบทบาทต่อการดำรงชีวิตของประชากรในท้องถิ่นตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน แต่เนื่องจากสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องและการบุกรุกพื้นที่ป่าเพื่อทำการเกษตรกรรม มีผลให้พันธุ์ผักพื้นบ้านและไม้ผลพื้นเมืองภาคใต้ลดจำนวนลงอย่างรวดเร็ว และอยู่ในสภาวะเสี่ยงต่อการสูญพันธุ์ จึงควรมีมาตรการในการอนุรักษ์ พันธุ์พืชที่สำคัญดังกล่าวอย่างยั่งยืนนั่นคือการทำให้ประชาชนรู้จัก เห็นคุณค่าและประโยชน์ พร้อมทั้ง มีส่วนร่วมในการดูแลรักษา ขอบคุณขอมูลจาก http://www.natres.psu.ac.th

ติดต่อเรา / Contact us

Wed, 30 Nov -001 00:00:00 +0642

Cara mencegah penuaan dini atasi pakai daun MELINJO !!

Sat, 19 Mar 2016 11:50:34 +0700

Cara mencegah penuaan dini atasi pakai daun MELINJO !! Gnetum gnemon Linn[bahasa Latinnya]tentu jarang yang tau apa itu? namun begitu kita menyebut melinjo/emping hampir rata rata orang pada tau,kalau ini salah satu cemilan yang banyak digemari oleh orang,namun agak hati bagi penderita asam urat,hehehe!,namun disini kita bukan mengkonsumsi melinjonya,Cuma air seduhannya saja!. Salah satu manfaatnya selain dapat mencegah sakit kanker,dan mempermudah persalinan adalah mampu memperbaiki sel sel kulit sehingga dapat mencegah kulit keriput sebelum waktunya[penuaan dini] Untuk memperbaiki sel sel kulit dan mencegah penuaan dini caranya adalah :ambil daun melinjo secukupnya saja[boleh 10 lembar atau lebih],lalu dijemur hingga kering,nah kalau ingin menggunakan tinggal diseduh dengan air panas seperti kita membuat teh curah,dinginkan dan minum rutinkan minum kalau untuk menjaga kulit cukup 2 kali seminggu,manfaat lainnya untuk wanita memudahkan dalam persalinan,lalu juga untuk kita semua dapat menjaga dari sakit kanker. Demikian manfaat dari daun emping/melinjo,selamat mencoba,kuncinya ramuan herbal adalah rutinitas dalam melakukannya InsyaAllah manfaat,biasanya kita terkadang Cuma kalau ingat baru minum ramuannya nah ini yang membuat obatan dari herbal kuran efisien,demikian kata para ahli herbalist,dan salam blogger!! Bagi kawan kawan yang ingin info lainnya silakan baca : MANFAAT AKAR POHON MANGGA UNTUK VITALITAS PRIA JUGA UNTUK DEMAM !!! Refer : http://www.alfiforever.com

RAU LÁ BÉP

Tue, 03 Feb 2015 09:00:05 +0700

Khám phá chợ rau "đặc sản" ở Cư Đrăm Chợ buôn Chàm xã Cư Đrăm (Krông Bông) được xây dựng năm 1998, phục vụ cho hơn 20 nghìn dân các xã Cư Pui, Cư Đrăm và Yang Mao. Những năm gần đây, đời sống được cải thiện, chợ buôn Chàm cũng có đầy đủ các loại hàng hóa từ những vật dụng, thực phẩm, lương thực sinh hoạt hằng ngày đến những hàng hóa đắt tiền.Song khi đến với chợ buôn Chàm, đã trở thành thói quen, nhiều người thường tìm đến ngay khu bán các loại rau, củ, quả rừng của đồng bào Êđê, M’nông mà vẫn được gọi vui là "gian hàng đặc sản của núi rừng Tây Nguyên". Một số rau, quả được đồng bào dân tộc thiểu số bày bán ở chợ buôn Chàm. Ban quản lý chợ buôn Chàm ưu tiên, dành riêng cho bà con đồng bào thiểu số một khu để bán các loại rau, củ quả tươi, non được lấy ở rừng, ở rẫy về như măng tươi, các loại rau, bầu, bí, dưa...; đặc biệt là một số loại rau, quả là các món ăn truyền thống của người dân Tây Nguyên như quả khổ qua rừng, cà đắng, đọt mây, lá bép... Quả khổ qua rừng có tên khác là Poh Pang (tiếng Êđê) là món khoái khẩu nhất của người Êđê, M'nông. Nó có vị đắng nhưng nếu ăn quen sẽ ngon hơn khổ qua nhà. Người mới ăn thì rất khó ăn vì vị đắng của nó nhưng ăn vài lần trở thành "nghiện". Cũng giống như khổ qua rừng, đọt mây (guôl) là món ăn được nhiều người ưa thích. Ngon nhất là món đọt mây nướng vùi dưới lớp than hồng sau đó bóc ra chấm với muối ớt hoặc nấu canh cùng lá bép. Món canh cà đắng (trong pi) cũng được nhiều người ưu chuộng. Những món ăn này đều có vị đắng khác nhau nhưng khi ăn vài lần đều cho ta cảm giác rất ngon miệng. Riêng món canh lá bép (lá lăng, lá nhíp) là một món ăn rất ngon, được nấu cầu kỳ với nhiều nguyên liệu. Món ăn này không thể thiếu trong những ngày lễ, tết, ma chay, cưới hỏi của người Êđê, M'nông. Tất cả các món ăn này đều rất dễ nấu. Các nguyên liệu nấu với chúng cũng dễ kiếm như cá suối, cua đồng, tôm, tép, cá khô, bột gạo, ngọn bí nhưng không được thiếu 2 loại gia vị là rau ngò gai và ớt xiêm giã thật cay. Sau này, các món này còn được nấu với cá hộp, thịt hộp, gân bò, xương heo, thịt khô, mực khô... Giờ đây những món ăn mang hương vị đặc trưng của núi rừng Tây Nguyên không chỉ có người dân tộc thiểu số tại chỗ ưa thích mà còn được nhiều người Kinh rất chuộng. Vì vậy, khi đi chợ buôn Chàm, nơi có chỗ bày bán những "sản vật của rừng" thì nhiều người không thể không ghé qua. Người thì mua dăm ba bó đọt mây, người thì mua vài bó lá bép, ngọn bí, vài ký măng tươi hay ít quả cà đắng, khổ qua rừng... đem về tự tay nấu những món ăn thật ngon và lạ miệng. Tùng Lâm

บ้าน

Wed, 30 Nov -001 00:00:00 +0642

คู่มือพืชเศรษฐกิจ

Fri, 11 May 2012 09:30:11 +0700

คู่มือพืชเศรษฐกิจ http://ag-ebook.lib.ku.ac.th/ebooks/2011-005-0151/index.html (คลิกเพื่อเปิดหนังสืออิเล็กทรอนิกส์) ชื่อเรื่อง : คู่มือพืชเศรษฐกิจ ชื่อผู้แต่ง : สุนิสา อธิวงศ์ธนวัฒน์ พงษ์เพชร วงศ์โสภา ปีที่จัดพิมพ์ : 2547 หน่วยงาน : กรมส่งเสริมการเกษตร

ติดต่อเรา

Wed, 30 Nov -001 00:00:00 +0642

ติดต่อขอข้อมูลเพิ่มได้ที่ Email : Bailang@windowslive.com แหล่งที่จำหน่าย ขายกิ่งตอน ผักเหลียง (เหมียง,เขรียง) จำหน่ายต้นผักเหลียงเพาะเมล็ด ใบเหลียง (เหมียง,เขรียง) เพื่อประกอบอาหาร ข้อมูลจาก http://bailang.igetweb.com/

การศึกษาทางสัณฐานวิทยาและกายวิภาคของผักเหมียง

Tue, 20 Mar 2012 10:20:35 +0700

ข้อมูล เอกสารงานวิจัย https://docs.google.com/viewer?a=v&q=cache:aQ5E36L1dbsJ:kb.tsu.ac.th/jspui/bitstream/123456789/553/1/17851.pdf+%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%A8%E0%B8%B6%E0%B8%81%E0%B8%A9%E0%B8%B2%E0%B8%97%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%AA%E0%B8%B1%E0%B8%93%E0%B8%90%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%97%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B9%81%E0%B8%A5%E0%B8%B0%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%84%E0%B8%82%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%9C%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B9%80%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%87&hl=th&gl=th&pid=bl&srcid=ADGEESjozBdFO3PWu8jFQOgLDwYxr9AnIX0qScJltXmfRO2F7dgIgIGOyC5a_yi732wPX3FIqwSMqoMXV4ruQffFm4ux-ja1Kb13I7OOTvLa_yBzyqeTAX-K5qK3wX_eygxAOus8Zg0U&sig=AHIEtbQ4Xj4TpGRBDT9cwH_9jFub8gy6aA

กิจกรรมการต้านอนุมูลอิสระของสารสกัดคลอโรฟิลล์ด้วยเอทานอลจากผักเหมียง

Thu, 05 Jan 2012 17:07:59 +0700

ที่มา Thai National AGRIS Centre, Main Library, Kasetsart University (Thailand) PO Box 1084 Bangkok 10903 Contact: Ms Wanphen Srijankul Tel: +66 2 5611398 Fax: +66 2 5611369 Email: libtnac@ku.ac.th; libarn@ku.ac.th; libwps@ku.ac.th; thiranun@yahoo.com; URL: http://thaiagris.lib.ku.ac.th/EngWeb/indexEN.htm

เส้นทางศึกษาธรรมชาติเส้นทางที่ 1 ชมธรรมชาติรอบๆป่าวัดสวนวางระยะทาง 500 - 600 เมตร

Thu, 05 Jan 2012 12:11:09 +0700

เส้นทางศึกษาธรรมชาติเส้นทางที่ 1 ชมธรรมชาติรอบๆป่าวัดสวนวางระยะทาง 500 - 600 เมตร จุดชมที่ 1 (ไม้ยาง)ไม้ใช้ประโยชน์และมีคุณค่าทางเศรษฐกิจ ไม้ยางเป็น ไม้ต้นขนาดใหญ่ สูงถึง 40 - 50 เมตร ลำต้นเปลาตรง เปลือกหนาเรียบ สีเทาหรือเทาปนขาว โคนต้นมักเป็นพูสูงขึ้นมาเล็กน้อย ไม้ต้นขนาดใหญ่ สูงถึง 40 - 50 เมตร ลำต้นเปลาตรง เปลือกหนาเรียบ สีเทาหรือเทาปนขาว โคนต้นมักเป็นพูสูงขึ้นมาเล็กน้อย พบขึ้นในที่ลุ่มต่ำริมห้วย ลำธาร และตามหุบเขาทั่วทุกภาคของประเทศไทยในระดับความสูงของน้ำทะเลเฉลี่ยคือ 350 เมตรนอกจากจะใช้ประโยชน์ในทางก่อสร้างแล้ว ไม้ยางยังมีสรรพคุณทางสมุนไพรอีกด้วย จุดชมที่ 2 (ผักเหมียง) สวนผักกลางไพร ผักและผลไม้ป่าที่กินได้ทั่วทุกภาคของเมืองไทยมีพืชท้องถิ่นที่ขึ้นเองตามธรรมชาติ ให้เราได้เก็บมากินเป็นอาหารได้ และ ภูมิปัญญาคนท้องถิ่นก็สามารถเลือกมาปรุงเป็นอาหารที่เหมาะสมได้ ดังเช่นในป่าแห่งนี้มี ผักเหมียง พันธุ์ไม้ป่า ที่เจริญเติบโตได้ดีภายใต้ร่มเงาของต้นไม้ พบได้ทั้งบริเวณเนินเขาและที่ราบในความสูงจากระดับน้ำทะเล 2 – 500 เมตร หรือสูงกว่านั้น ผักเหมียงพบมากในภาคใต้ตอนกลางฝั่งตะวันตกของประเทศไทยเป็นส่วนใหญ่ เช่น จังหวัดพังงา ระนอง กระบี่ ตรัง (ฝั่งอันดามัน) ชุมพร (ฝั่งอ่าวไทย) เป็นต้น จะสังเกตเห็นว่าผักเหมียงขึ้นเองตามธรรมชาติ หรือมีการปลูกแถบจังหวัดภาคใต้ฝั่งตะวันตกมากกว่าฝั่งตะวันออก อาจเป็นเพราะปริมาณน้ำฝนชุกและต่อเนื่องในฝั่งตะวันตกจึงเหมาะสมกว่า ผักเหมียง คนใต้นิยมนำมากินเป็นผักเคียงกับขนมจีนน้ำยาปักษ์ใต้ อาหารที่ได้รับความนิยมที่ประกอบจากผักเหลียง คือ ผักเหลียงต้มกะทิหรือแกงเลียง ผักเหมียงได้ชื่อว่าเป็น “ราชินีแห่งผักพื้นบ้านภาคใต้” จุดชมที่ 3 (ไม้ขาวดำ) ไม้หายาก ไม้ขาวดำเป็นไม้ยืนต้น เนื้อแข็ง แต่เนื้อไม้มีลักษณะพิเศษ คือ จะมีสีขาวและสีดำในต้นเดียวกัน ชาวบ้านนิยมนำมาทำกรุงนก ไม้ชนิดนี้พบในภาคใต้และจัดเป็นไม้หายากอีกชนิดหนึ่ง จุดชมที่ 4 (หวาย ) พืชสารพัดประโยชน์ “หวาย” จัดเป็นพืชตระกูลปาล์ม ที่ลำต้นเลื้อยทอดไปตามพื้นดิน เป็นหนึ่งในบรรดาทรัพยากรพันธุ์พืชนับหมื่นชนิด จัดเป็นประเภทพืชหายากหรือใกล้สูญพันธุ์ ในประเทศไทยพบว่า มีหวายมากถึง 6 สกุล คิดเป็นครึ่งหนึ่งของสกุลหวายที่มีอยู่ในโลกและมีมากกว่า 60 ชนิด แพร่กระจายอยู่ทั่วทุกภาคของประเทศไทย โดยเฉพาะภาคใต้มีหลากหลายมากกว่าทุกภาค หวายมีคุณประโยชน์หลากหลายบางชนิดสามารถนำมาบริโภคได้ บางชนิดนำมาจักสานเป็นของใช้ตามวัฒนธรรมของท้องถิ่นนั้น ๆ ลูกหวายมีรสอมเปรี้ยวอมหวาน เป็นอาหารของสัตว์ป่า แล้วคนกินลูกหวายได้มั๊ย ????? จุดชมที่ 5 (ไม้แต้ว) เต็งแต้วแก้วกาหลง บานบุษบงส่งกลิ่นอาย หอมอยู่ไม่รู้หาย คล้ายกลิ่นผ้าเจ้าตราตรู ไม้แต้ว เป็นไม้ต้นผลัดใบสูงประมาณ ๒๕ เมตร ทรงต้นโปร่ง เปลือกลำต้นสีน้ำตาลเข้ม ล่อนเป็นสะเก็ดเล็ก ๆ ใบออกตรงข้ามเป็นคู่ รูปขอบขนาน บางดอกมีกลิ่มหอมอ่อน ๆ ดอกเป็นกระจุกเล็ก ๆ หรือเป็นช่อสั้น ๆ ช่อละประมาณ ๕ ดอก ออกตามกิ่งตรงโคนใบที่ร่วงไปแล้ว กลีบรองดอกสีเขียวมี ๕ กลีบ กลีบดอกสีชมพูอ่อนมี ๕ กลีบ ปลายกลีบมีครุยเป็นฝอยยาว ๆ ผลรูปไข่ยาวประมาณ ๑ - ๕ เซนติเมตร เมื่อผลแก่จะแตกออกเป็น ๓ แฉก เมล็ดขนาดเล็กมีปีกออกดอกเดือนกุมภาพันธ์ถึงเมษายน พบตามป่าเบญจพรรณแล้งทั่วไป ขณะที่แตกใบอ่อนใบจะเป็นสีแดง ขยายพันธ์ด้วยการเพาะเมล็ด จุดชมที่ 6 (สัตว์) สัตว์ป่าประจำถิ่น สัตว์ป่า คือ สัตว์ทุกชนิดไม่ว่า สัตว์บก สัตว์น้ำ สัตว์ปีก แมลง หรือแมง ซึ่งโดยภาพธรรมชาติย่อมเกิดและดำรงชีวิตอยู่ในป่าหรือในน้ำและให้หมายความรวมถึงไข่ของสัตว์ป่าเหล่านั้นทุกชนิดด้วย สัตว์ป่าเห็นตัวช่วยรักษาความสมดุลทางธรรมชาติ สัตว์ป่าอำนวยประโยชน์นานาประการให้แก่มนุษย์และทรัพยากรธรรมชาติอื่น ๆ มากมาย อย่างไรก็ตามประโยชน์ ส่วนใหญ่เป็นไปในทางอ้อมมากกว่าทางตรงจึงทำให้มองไม่ค่อยเห็นคุณค่าของสัตว์ป่าเท่าที่ควร เมื่อเทียบกับทรัพยากรธรรมชาติอื่น ๆ จุดชมที่ 7 (ยาสมุนไพร) ภูมิปัญญาไทยกับสมุนไพรท้องถิ่น สมุนไพร คือ ผลไม้ ผัก พืช เครื่องเทศ สัตว์ ที่มีสรรพคุณทางยาในการรักษาโรคที่พบได้ตามธรรมชาติ โดยสามารถใช้ส่วนต่าง ๆ เช่น ราก ผล ใบ ลำต้น ดอก เปลือกหรืออื่น ๆ ไปรับประทานได้หรือแปรรูปเป็นยาได้ สมุนไพรไทย คนไทยเราเมื่อสมัยก่อนมีการเรียนรู้การใช้สมุนไพรรักษาโรคต่าง ๆ ในหมู่บ้านกันสืบทอดต่อมาจนถึงปัจจุบัน และถือว่าเป้นภูมิปัญญาที่บรรพบุรุษสั่งสมเอาไว้ให้ลูกหลานได้ศึกษาความรู้และนำไปใช้ประโยชน์ ที่มา http://www.maenangkhaow.com/

กลุ่มคนปลูกผักกินได้ (เศรษฐกิจพอเพียง...เริ่มต้นที่บ้าน)

Tue, 08 May 2012 09:15:35 +0700

กลุ่มคนปลูกผักกินได้ (เศรษฐกิจพอเพียง...เริ่มต้นที่บ้าน) ถ้าพูดถึงเรื่องเศรษฐกิจพอเพียงที่เป็นเรื่องที่รัฐบาลน่าจะดำเนินเป็นนโยบายระดับชาติ แต่ถ้ามัวแต่รอ นโยบายระดับชาติล่ะก็ ลูกหลานเราก็อาจเติบโตขึ้นไปเป็นมนุษย์พันธ์วัตถุนิยมตามกระแสกันไปหมดซะแล้ว ถ้าจะให้ดี...ควรเริ่มจากครอบครัวก่อนน่าจะดีที่สุด เด็ก ๆ ในยุคนี้สุ่มเสี่ยงที่จะเติบโตขึ้นไปเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่รู้จักคำว่าเศรษฐกิจพอเพียงเป็นแน่ ถ้าหากพ่อแม่ไม่ปลูกฝังและไม่อบรมสั่งสอน ผู้เขียนลองคิดเล่น ๆ ว่ามีปัจจัยอะไรบ้างที่ทำให้เด็กในวันนี้มีโอกาสเติบโตเป็นมนุษย์พันธุ์วัตถุนิยมที่ไม่เข้าใจคำว่าเศรษฐกิจพอเพียงได้ นับได้ก็มี 9 ข้อ หนึ่ง - เริ่มตั้งแต่ลืมตาดูโลก พ่อแม่ก็สุดแสนจะทะนุถนอม สรรหาสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูก ไม่ว่าจะเป็นอุปกรณ์ เครื่องใช้เครื่องมือสำหรับเลี้ยงลูกสารพัดชนิด ก็ล้วนแล้วแต่ข้องเกี่ยวข้องกับเทคโนโลยี หรือไม่ก็ต้องเป็นผลิตภัณฑ์รุ่นใหม่ล่าสุด และล่าสุดไปเรื่อยๆ สอง – เมื่อเริ่มโตเข้าสู่วัยเตาะแตะ ก็ต้องอาหารดีๆ ร้านหรูๆ หรือถ้าเป็นสิ่งของก็ต้องเป็นของเล่นดีๆ ไฮเทคโนโลยีสุดๆ เสื้อผ้าก็ต้องมีแบรนด์เนมหน่อยลูกจะได้ดูดี ไม่ต้องเอ่ยถึงราคา ถ้าเพื่อลูก พ่อแม่ยอมจ่ายไม่อั้นอยู่แล้ว ก็แหม..ลูกต้องได้สิ่งที่ดีที่สุด สาม – พอเข้าสู่รั้วโรงเรียน ก็ต้องเป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียง ต้องเรียน 2,3 หรือ 4 ภาษา ก็ยุคโลกาภิวัฒน์นี่หน่า รู้ภาษาหนึ่งหรือสองเท่านั้นพอที่ไหน ยิ่งถ้าลูกได้เรียนโรงเรียนชื่อดังที่อยู่ระดับชนชั้นนำด้วยล่ะก็ ลูกจะได้มีคอนเนคชั่นๆ เยอะๆ ไงจ๊ะ สี่ – ลูกเข้าสู่วัยรุ่น ถ้าเอนทรานซ์ไม่ติดไม่เป็นไรจ๊ะ สามารถเข้ามหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังที่มีตั้งหลายแห่ง หรือไม่ก็ไปเรียนต่างประเทศก็ได้ จะได้มีประสบการณ์ต่างแดนอีกต่างหาก แต่ขอเป็นมหาวิทยาลัยที่มีชื่อของประเทศนั้นๆ หน่อยละกัน ห้า - ยามลูกเริ่มทำงาน เพื่อความก้าวหน้าก็ต้องอยู่บริษัทยักษ์ใหญ่ จะได้เจริญก้าวหน้ามีความมั่นคง จากนั้นก็เข้าสู่วังวน ซื้อบ้าน ซื้อรถ ก็แหม ทำงานหาเงินได้แล้ว จะให้นั่งรถเมล์หรือรถแท๊กซี่ได้อย่างไร ไม่โก้เก๋ซะเลย แล้วถ้ามีรถทั้งทีก็ขอมียี่ห้อเบิกทางให้ได้หน้าบานซะหน่อย อวดสาวอวดหนุ่มได้อีกต่างหาก หก – ถึงวัยที่จะมีครอบครัว ก็ขอคู่ครองคนมีฐานะหน่อยละกัน จะได้ไม่ต้องเหนื่อยมาก ยิ่งถ้าได้แต่งงานแล้วเป็นคุณนายเลยยิ่งโชคดีใหญ่ ว่าแล้วก็สวดมนต์ภาวนาดีกว่า และหากไม่ได้จริงๆ เอาเป็นว่าขอให้ได้บ้านได้รถ หรือมีเงินให้เป็นประจำ แต่ไม่ต้องเป็นเมียถาวร ก็ไม่เลว ไม่ต้องผูกมัดอีกด้วย เจ็ด – สภาพแวดล้อมโดยรวมยั่วยุน้ำลายเหลือเกิน ทั้งร้านค้า ห้างสรรพสินค้า (ลูกสาวทั้งสองของผู้เขียนก็ชอบไป โลตัส) ต่างก็ขนสินค้าทุกประเภทมากระหน่ำขายซะขนาดนั้น ก็สวยๆ งามๆ ทั้งนั้น แถมยังลดราคากระหน่ำแล้วกระหน่ำอีก ใครจะอดใจไหวล่ะเนี่ย แปด – อุปกรณ์ที่เอื้ออำนวยให้ใช้จ่ายแบบลืมตัวอีกเยอะแยะมากมาย ไม่ว่าจะเป็นบัตรเครดิตที่ได้ถือโก้ๆ ด้วยเงื่อนไขสุดง่าย เวลาใช้ก็รูดปื้ดรูดปื๊ด ก็ได้สินค้าที่ต้องการแบบสุดแสนจะง่ายดายอีกต่างหาก ถึงเวลาจ่ายก็จ่ายแค่ 5 หรือ 10% สบายจะตาย นี่ยังไม่รวมโทรศัพท์มือถือที่เดี๋ยวนี้คนที่ไม่ใช้กลับถูกมองเป็นมนุษย์แปลกประหลาดไปซะแล้ว หนำซ้ำโปรโมชั่นโทรศัพท์มือถือก็สุดระห่ำ กระตุ้นต่อมความอยากของผู้คนซะอยู่หมัด เก้า – พอมีลูกก็พาลูกเริ่มเข้าสู่โคจรวังวนตั้งแต่ข้อที่หนึ่งใหม่ ผู้เขียนไปดูงานเศรษฐกิจพอเพียงมา แล้วคิดได้ว่าก็คล้ายๆบ้านผู้เขียนเอง จึงมาสำรวจดูที่บ้านว่าพอจะเป็นเศรษฐกิจพอเพียงได้หรือไม่ ๑.มีต้นมะนาว ๒.มีต้นกล้วยน้ำว้า ๓.มีต้นกล้วยหอม ๔.มีต้นมะละกอ ๕.มีต้นแค ๖.มีต้นมะม่วง ๗.ต้นเหลียง ๙.ต้นชะอม ๑๐.ดอกอัญชัญ ๑๑.ต้นไผ่ ๑๒.ต้นข่า ๑๓.บ่อเลี้ยงปลาดุก ๑๔.ไม้ดอก พอจะเป็น เศรษฐกิจพอเพียง ได้เปล่า ที่มา http://www.gotoknow.org/

การปลูก

Sun, 27 Nov 2011 10:23:20 +0700

ระยะการปลูก”ผักเหมียง(เหลียง)” การปลูก”ผักเหมียง(เหลียง)”ร่วมกับต้นยางพารา ผักเหมียง เป็นพืชผักชนิดหนึ่ง เป็นไม้พุ่มไม้ป่าที่เจริญเติบโตได้ดีภายใต้ร่มเงาต้นไม้อื่นๆ เช่น ไม้ผล ไม้ยืนต้นจำพวกยางพารา จึงเป็นพืชที่เหมาะจะนำมาปลูกเป็นพืชร่วมยาง มีด้วยกัน 3 ชนิด คือ 1. ชนิดใบกว้าง หรือใบใหญ่ – มีขนาดใบกว้างประมาณ 9 ซม. ปลายใบแหลม แต่ไม่เรียว เป็นพันธุ์ที่นิยมปลูกกันมาก 2. ชนิดใบแคบหรือใบยาว – ใบมีขนาดประมาณ 5.5 ซม. ยาวประมาณ 18 ซม. 3. ชนิดใบเล็ก – ใบกว้างประมาณ 10 ซม. ปลายใบค่อนข้างเรียวแหลม ระยะปลูกระหว่างต้นยางนั้น ควรปลูกให้ห่างจากต้นยางข้างละ 2 เมตร ปลูกต้นเหมียงเป็นแถวคู่ ระยะปลูกของเหมียงนั้นจะใช้ระยะประมาณ 3 x 3 เมตร ขนาดหลุมปลูกกว้าง 50 ซม. ยาว 50 ซม. ความลึก 50 ซม. ควรแยกดินบนและดินล่าง ไว้คนละส่วนกัน ตากดินและหลุม ประมาณ 7-15 วัน ใส่ปุ๋ยฟอสเฟตรองก้นหลุมในอัตรา 100 กรัม ต่อ 1 หลุม และใช้ปุ๋ยคอกคลุกเคล้ากับดินด้านบนอีกครั้งหนึ่ง เพื่อ เป็นการเพิ่มธาตุอาหารในดิน ให้พืชได้นำไปใช้ประโยชน์ ในการเจริญเติบโตของต้นพืช จากนั้นนำต้นเหมียงมาลงปลูกในหลุมที่เตรียมไว้ เสร็จแล้วกลบดินที่เตรียมไว้ ให้แน่น รดน้ำให้ชุ่มแล้วนำไม้มาปักหลัก ไม่ให้ต้นเหมียงล้ม ในช่วงแรกๆ เราควรหมั่นดูแลรดน้ำจนกว่าต้นเหมียงจะตั้งตัวได้ คุณค่า/ประโยชน์ เป็นผักที่นิยมนำยอดและใบอ่อนมาบริโภค ที่อร่อยจะต้องเป็นต้นที่ขึ้นในที่ร่มซึ่งใบอ่อนจะมีสีเขียวมีรสหวาน ๑. ใบอ่อน ดอก และผลอ่อน นำมาประกอบอาหารได้หลายชนิด เช่น แกงเลียง ต้มเคยเกลือ ผัดใส่ไข่ ผัดกับวุ้นเส้น ห่อเมี่ยงคำ รองห่อหมก ต้มกะทิ ลวกน้ำเดือด ราดกะทิกินเป็นผักแกล้มแกง น้ำพริก หรือขนมจีน ๒.ยอดอ่อน สามารถแก้การกระหายน้ำได้ ๓.เมล็ดนำมาต้มให้สุก หรือคั่วใช้รับประทานได้ ๔.เป็นพืชปลอดสารพิษ เพราะไม่มีโรคหรือแมลงรบกวน ๕.อุดมไปด้วยธาตุเหล็ก แคลเซียม ฟอสฟอรัส และวิตามิน เอ ๖.มีคุณค่าทางโภชนาการ และเป็นพืชเศรษฐกิจของระนอง รสชาติอร่อยเป็นที่นิยมของนักท่องเที่ยวเป็นอย่างมาก ที่มา http://blog.taradkaset.com/

โครงการ

Tue, 08 May 2012 09:27:44 +0700

ป่าชุมชนบ้านถ้ำผึ้ง ยอดผืนป่าแห่งเมืองใต้ ป่าชุมชนบ้านถ้ำผึ้ง ต. ต้นยวง อ. พนม จ. สุราษฎร์ธานี คือ 1 ใน 4 ของป่าชุมชนตัวอย่างที่ได้รับการคัดเลือกจากโครงการ “คนรักป่า ป่ารักชุมชน” จากป่าชุมชนทั่วประเทศกว่า 7,000 แห่ง ซึ่งจัดทำโดย กรมป่าไม้และบริษัทผลิตไฟฟ้าราชบุรี โฮลดิ้ง จำกัด (มหาชน) เพื่อชิงถ้วยรางวัลพระราชทานสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี และเงินกองทุนกว่า 200,000 บาท พร้อมป้ายเกียรติคุณ กับตัวแทนป่าชุมชนของแต่ละภาค ป่าแห่งนี้ มีเรื่องราวและเส้นทางความเป็นมาที่น่าสนใจยิ่ง “บุญทัน บุญชูดำ” ผู้ใหญ่บ้านถ้ำผึ้ง ให้ข้อมูลว่า พื้นที่ป่าชุมชนของหมู่บ้านมีประมาณ 1,636 ไร่ อยู่ในเขตพื้นที่ป่าสงวนแห่งชาติป่าย่านยาว ป่าเขาวงและป่ากระชุม โดยพื้นที่ป่าชุมชนส่วนใหญ่จะล้อมรอบด้วยพื้นที่ทำกินของราษฎร จึงมีแนวเขตที่ชัดเจน ทั้งนี้ เดิมทีพื้นที่ป่าบ้านถ้ำผึ้งเป็นเขตสัมปทานทำไม้ จากนั้นชาวบ้านได้มีการต่อสู้เพื่ออนุรักษ์ผืนป่าต้นน้ำตั้งแต่ปี พ.ศ. 2523 จนกระทั่งมีการปิดสัมปทานเมื่อ พ.ศ. 2532 ชาวบ้านจึงได้ร่วมกันอนุรักษ์และฟื้นฟูสภาพป่าที่เหลืออยู่ให้มีสภาพที่สมบูรณ์และเป็นป่าชุมชนของหมู่บ้านโดยมีการกำหนดกฎระเบียบ ข้อบังคับเกี่ยวกับป่าชุมชนและมีการคัดเลือกคณะกรรมการป่าชุมชนในการดำเนินบริหารจัดการป่า ความโดดเด่นของป่าชุมชนบ้านถ้ำผึ้ง มีความแตกต่างจากป่าชุมชนอื่นๆ ในภาคใต้ คือ มีพื้นที่ของป่าชุมชนตั้งอยู่กลางหมู่บ้าน ทำให้สะท้อนได้ถึงความเข้มแข็งของชุมชนที่สามารถหยุดยั้งการบุกรุก เพื่อใช้พื้นที่เชิงเกษตรอย่างได้ผล ในขณะที่ป่าชุมชนอื่นในภาคใต้มักประสบปัญหาการถูกบุกรุกพื้นที่เพื่อทำเป็นสวนปาล์มและสวนยาง” ผู้ใหญ่บุญทัน ได้อธิบายให้ฟังอีกว่า ป่าชุมชนบ้านถ้ำผึ้งได้มีกระบวนการจัดการป่าอย่างเป็นระบบ โดยการแบ่งการใช้ประโยชน์ของพื้นที่ป่าออกเป็น 3 ส่วน ได้แก่ ป่าต้นน้ำ ป่าธนาคารอาหารชุมชนและป่าเพื่อการใช้สอย สำหรับพื้นที่ส่วนแรก คือป่าต้นน้ำ มีพื้นที่กว่า 311 ไร่ เป็นพื้นที่ราบสลับกับเนินเขา สภาพเป็นป่าดิบชื้น เป็นป่าต้นน้ำที่มีน้ำไหลตลอดทั้งปี มีต้นไม้ขนาดใหญ่ เช่น ตะเคียนทอง ยาง จำปาป่า ฯลฯ เป็นป่าที่อนุรักษ์ไว้เป็นแหล่งต้นน้ำ ซึ่งเป็นต้นกำเนิดของคลองบางคุย และยังเป็นเขตอนุรักษ์สัตว์น้ำและสัตว์ป่าทุกชนิด ส่วนที่สอง คือป่าธนาคารอาหารชุมชน มีเนื้อที่ 224 ไร่ เดิมเป็นป่าเสื่อมโทรม ชุมชนได้ใช้ป่าในส่วนนี้เป็นธนาคารอาหารชุมชน มีการปลูกพืชผัก ไม้ยืนต้น พืชสมุนไพร เช่น จำปา ผักเหลียง หน่อไม้ ทั้งนี้ยังมีการปลูกป่าเสริม และมีการปล่อยให้ป่ามีการฟื้นฟูตัวเองตามธรรมชาติ มีการปรับปรุงทัศนียภาพเป็นแหล่งท่องเที่ยว อาทิ บ่อน้ำดันทรายดูด ซึ่งเป็นบ่อน้ำผุดขนาดเล็กที่มีความแปลกตามธรรมชาติ สุดท้ายพื้นที่ป่าเพื่อการใช้สอย แบ่งออกเป็น 2 ส่วน ลักษณะเป็นป่าดั้งเดิมที่อยู่กลางหมู่บ้าน มีถนนและพื้นที่ทำกินของราษฎรคั่นอยู่ตรงกลาง นอกจากเป็นป่าต้นน้ำแล้ว ชุมชนสามารถใช้พื้นที่ป่าบริเวณนี้ได้ตามความจำเป็น แต่ต้องอยู่ภายใต้ข้อบังคับของชุมชน เพื่อไม่เป็นการกระทบหรือทำลายทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม โดยมีเนื้อที่รวมประมาณ 1,100 ไร่ พื้นที่ทั้ง 3 ส่วนของป่าชุมชนจะห้ามประชาชนเข้ามาใช้ประโยชน์ในส่วนป่าต้นน้ำ เนื่องจากต้องการให้พื้นที่ตรงนี้เป็นแหล่งต้นน้ำลำธาร อีกทั้งยังเป็นต้นกำเนิดน้ำที่ไหลไปรวมกับแม่น้ำตาปี แต่ทั้งนี้ชาวบ้านก็สามารถที่จะมาใช้ประโยชน์ในการเก็บผักหรือว่าหน่อไม้ได้ในส่วนของป่าธนาคารอาหารชุมชน ” ผู้ใหญ่บ้านกล่าวด้วยสำเนียงติดภาษาถิ่น สำหรับกิจกรรมที่ชาวถ้ำผึ้งร่วมกันทำเพื่อพิทักษ์ผืนป่าชุมชนนั้นคือ จะเน้นการหยุดยั้งการบุกรุกทำลายป่า โดยจัดชุดออกลาดตระเวนเดือนละ 2 ครั้ง การปลูกป่าเสริมตามพื้นที่ป่าเสื่อมโทรมในส่วนของป่าธนาคารอาหารชุมชน รวมทั้งเป็นสถานที่ดูงานของคณะต่างๆ ทั้งในประเทศและต่างประเทศ และเป็นสถานที่ทัศนศึกษาของนักเรียน นักศึกษาทั่วไป “วันนี้เราสามารถสร้างกระแสให้ราษฎรในหมู่บ้านเห็นว่า การช่วยกันจัดการป่าชุมชน ช่วยกันดูแล จะทำให้ป่าของเราคงอยู่ จากความสำเร็จในการอนุรักษ์ป่าชุมชนนั้นสามารถเป็นตัวชี้วัดว่า เราสามารถสร้างจิตสำนึกให้กับชุมชนบ้านถ้ำผึ้งได้ เพราะมองว่าการอนุรักษ์พื้นที่ป่าไม่ใช่ทำได้เพียงแค่เจ้าหน้าที่ของรัฐเท่านั้น แต่ชาวบ้านก็สามารถที่จะอนุรักษ์ผืนป่าได้เช่นกัน” ผู้ใหญ่บ้านถ้ำผึ้งกล่าวทิ้งท้ายด้วยความภาคภูมิใจ ปัจจุบันสภาพป่าดิบชื้นในพื้นที่ป่าชุมชนบ้านถ้ำผึ้ง ถือเป็นป่าที่มีความอุดมสมบูรณ์แห่งหนึ่ง ด้วยทรัพยากรป่าไม้ที่มีความหลากหลาย และจากการร่วมแรงร่วมใจกันของชาวบ้านทำให้ทุกวันนี้สามารถคืนป่าที่สมบูรณ์ให้กับชุมชนได้เป็นผลสำเร็จ รวมถึงสามารถปลูกฝังจิตสำนึกรักป่าของชาวบ้านในบริเวณใกล้เคียง อย่างน้อยวันนี้ป่าชุมชนบ้านถ้ำผึ้ง น่าจะเป็นจุดเริ่มต้นแห่งการอนุรักษ์ธรรมชาติให้เกิดขึ้นในใจใครหลายคน ไม่ว่าจะเป็นคนในชุมชนเอง หรือหวังผลได้ไปถึงคนในประเทศ สำหรับโครงการ “คนรักป่า ป่ารักชุมชน” ที่ร่วมเฟ้นหาป่าชุมชนจากทั่วประเทศ ตอนนี้สามารถคัดเลือกป่าชุมชนดีเด่นจากทั่วประเทศ ให้เหลือ 4 โครงการ คือ ภาคเหนือที่ป่าชุมชนบ้านแม่หาร หมู่ที่ 4 ตำบลบ้านกาศ อำเภอแม่สะเรียง จังหวัดแม่ฮ่องสอน ภาคอีสานที่ป่าชุมชนเขาวง หมู่ที่ 4 ตำบลวังตะเฆ่ อำเภอหนองบัวระเหว จังหวัดชัยภูมิ ภาคกลางและตะวันออก คือ ป่าชุมชนพุยาง หมู่ที่ 12 ตำบลทุ่งหลวง อำเภอปากท่อ จังหวัดราชบุรี และสุดท้ายภาคใต้ที่ป่าชุมชนบ้านถ้ำผึ้ง หมู่ที่ 5 ตำบลต้นยวง อำเภอพนม จังหวัดสุราษฎร์ธานี โดยจะมีการประกาศผลการตัดสินในวันที่ 12 กันยายน 2551 นี้ โดย ผู้จัดการออนไลน์ 12 กันยายน 2551 07:55 น.

ผักพื้นบ้านสารต้านสนิมหลอดเลือด

Thu, 20 Oct 2011 10:50:08 +0700

ผักพื้นบ้านสารต้านสนิมหลอดเลือด ประเภท สุขภาพ ผู้แต่ง สุภาพร สมหวัง หน่วยงาน คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล คำสำคัญ โรคเรื้อรัง ผักพื้นบ้าน อนุมูลอิสระ ปัจจุบันคนไทยเสี่ยงต่อการเกิดโรคเรื้อรังเพิ่มมากขึ้น เนื่องจากการบริโภคอาหารประเภทน้ำตาลและไขมันมากเกินไป แต่กลับบริโภคอาหารจำพวกผักผลไม้น้อยลงโดยเฉพาะผักพื้นบ้านที่อุดมไปด้วยวิตามินและเกลือแร่ต่างๆกลับถูกลดความสำคัญลง ปัจจุบันคนไทยเสี่ยงต่อการเกิดโรคเรื้อรังต่างๆมากขึ้น เช่น โรคหัวใจและหลอดเลือด โรคความดันโลหิตสูง โรคเบาหวาน เป็นต้น ด้วยเหตุที่คนไทยมีพฤติกรรมการบริโภคที่เลียนแบบต่างประเทศมากขึ้น คือการทานอาหารจำพวกน้ำตาลและไขมันมาก ทานผัก ผลไม้น้อยจึงทำให้คนไทยมีอัตราการเกิดโรคเรื้อรังเพิ่มมากขึ้น ซึ่งในผัก ผลไม้มีสารอาหารประเภทวิตามินและเกลือแร่ต่างๆที่เป็นสารช่วยต้านอนุมูลอิสระ ช่วยลดการเกิดโรคต่างๆได้ พืชผักของไทยมีอยู่หลากหลายชนิดโดยเฉพาะผักพื้นบ้านที่อยู่ในแต่ละท้องถิ่นนอกจากจะอุดมไปด้วยสารอาหารที่เป็นประโยชน์ต่อร่างกายแล้ว ผักพื้นบ้านบางชนิดยังมีสรรพคุณทางยาช่วยในการรักษาโรคได้ ผักพื้นบ้าน หมายถึง พรรณพืชผักพื้นบ้าน หรือพรรณไม้พื้นเมืองในท้องถิ่นที่ชาวบ้านนำมาบริโภคเป็นผักตามวัฒนธรรมการบริโภค พรรณพืชผักพื้นบ้านหรือพรรณไม้พื้นเมืองในท้องถิ่นที่ชาวบ้านนำมาบริโภคเป็นผักตามวัฒนธรรมการบริโภคของท้องถิ่นในแหล่งธรรมชาติ (ป่าเขา ป่าละเมาะ ป่าแพะ หนองบึง ริมแม่น้ำ และธารน้ำ) สวนไร่นา หรือชาวบ้านนำมาปลูกไว้ใกล้บ้าน เพื่อสะดวกในการเก็บบริโภค ผักพื้นบ้านต่างๆมักมีชื่อเรียกตามท้องถิ่นและนำไปประกอบอาหารพื้นเมืองตามกรรมวิธีเฉพาะของแต่ละท้องถิ่น ซึ่งอาหารประจำท้องถิ่นหลากหลายชนิดที่มีผักเป็นส่วนประกอบหลักเช่น แกงเลียง แกงส้มของชาวภาคกลาง แกงอ่อม แกงส้มของชาวอีสาน แกงแค แกงผักพื้นเมืองต่างๆของชาวเหนือ หรือแกงไตปลา และแกงส้มของชาวใต้นอกจากนี้พรรณไม้พื้นบ้านเหล่านี้ยังถูกนำมาใช้ประโยชน์ในด้านยารักษาโรคด้วย คุณค่าของผักพื้นบ้าน ผักที่มีวิตามินซีสูง ปริมาณวิตามินซี(กรัม)ในผักพื้นบ้านจำนวน 100 กรัม ผักหวาน 168 ใบยอ 41 ผักแพรว 115 ผักติ้ว 67 ผักที่มีวิตามินเอสูง ปริมาณวิตามินเอ(หน่วยสากล)ของผักพื้นบ้าน ๑๐๐ กรัม ใบย่านาง 30,625 ผักกูด 17,167 ผักชีลาว 13,055 ใบชะพลู 12,250 ผักที่มีแบต้าแคโรทีนสูง ปริมาณวิตามินเบต้า-แคโรทีน(ไมโครกรัม) ของผักพื้นบ้าน ๑๐๐ กรัม ใบกะเพรา 7,867 ใบขี้เหล็ก 7,181 ผักเชียงดา 5,905 ผักกะเฉด 3,710 นอกจากนี้ในผักพื้นบ้านยังพบสารที่ช่วยลดความเสี่ยงในการเกิดโรคไขมันในเส้นเลือดสูงความดันเลือดสูง โรคหัวใจ ดังนี้ สารที่พบ ผักพื้นบ้าน รักษาโรค โปรแอนโธร์ไซยานิดิน(สารต้านอนุมูลอิสระ) ผักที่มีรสฝาด เช่น มะกอก ผักติ้ว ความดันสูง โรคหัวใจไขมันในเลือดสูง ไบโอฟลาโวนอยด์,เคอร์ซิทิน(สารต้านอนุมูลอิสระคู่กับวิตามินซี) ผักใบเขียวเข้ม แดงเข้มทุกชนิด เช่น ขี้เหล็ก ใบยอ ไขมันในเลือดสูง แอลลิซิน กระเทียม ลดไขมัน โรคหลอดเลือดแดงแข็งจากสารอนุมูลอิสระ การที่หลอดเลือดแดงตีบและแข็งเนื่องจากการฝังตัวของไขมันที่ผนังหลอดเลือด ซึ่งการไวต่อการเกิดปฏิกริยาของไขมันนั้นก็มาจากการกระทำของสารอนุมูลอิสระ ที่มีอยู่ในร่างกายของเรา สารอนุมูลอิสระมีแหล่งที่มาจาก อาหารที่มีกลิ่นเหม็นหืน เกิดจากกรดไขมันถูกออกซิไดซ์ ซึ่งจะให้สารของกลิ่นหืน และสารอนุมูลอิสระ จากปฏิกิริยาลูกโซ่ของปฏิกิริยาออกซิเดชั่นของกรดไขมันตั้งต้นจากสารอนุมูลอิสระ 1 ตัว ในระบบการทำงานของร่างกายมนุษย์ตามธรรมชาติ สารอนุมูลอิสระเป็นสารที่ร่างกายต้องเกี่ยวข้องตามระบบธรรมชาติที่สร้างความเปลี่ยนแปลงในทางลบแก่ร่างกายได้ แต่สามารถปรับสมดุลได้โดยการรับประทานอาหารที่มีสารต้านอนุมูลอิสระ(สารต้านปฏิกิริยาออกซิเดชั่น)ซึ่งพบในพืชผัก ผลไม้ โดยสารต้านอนุมูลอิสระทำหน้าที่ป้องกันการเกิดหรือการสร้างสารอนุมูลอิสระ กำจัดสาร อนุมูลอิสระก่อนเข้าทำลายไขมัน โปรตีน หรือกรดนิวคลีอิคของเซลล์ ทำการซ่อมแซมสิ่งที่ถูกทำลายจากปฏิกริยาออกซิเดชั่น ขจัดโมเลกุลที่ถูกทำลาย ผักพื้นบ้านต่อการต้านสารอนุมูลอิสระ ความสามารถในการต้านสารอนุมูลอิสระของผักพื้นบ้านไทย สูง ปานกลาง ต่ำ มีปริมาณสารต้านอนุมูอิสระ มีปริมาณสารต้านอนุมูลอิสระ มีปริมาสารต้านอนุมูลอิสระ >2% ของน้ำหนักผักแห้ง 0.36-2 % ของน้ำหนักผักแห้ง < 0.36 % ของน้ำหนักผักแห้ง ฝอยทองผักหนาม ผักแปม ผักพาย (ตาลปัตรฤาษี) ผักโขมใหญ่ ผักเผ็ด (ผักคราด) ผักแส้ว ดอกแค หางค่าง ผักฮ้วนยอดมะม่วง ฝักกระถิ่น ผักโขมไทย ดอกโสน ถั่วฝักยาว ผักไผ่ (ผักแพว) ใบย่านาง งิ้ว ผักโขมเล็ก กระบก ดีปลี บวบงู ยอดกระถินผักเม็ก ยอดถั่วลันเตา ฝักมะลิดไม้ (เพกา) หอมแย้ผักขี้หูด ยอดผักปลัง ผักหวานป่า ใบกะเพรา ใบโหระพา ดอกผักชีฝรั่ง ผักบุ้งไทยผักกาดนกเขา ยอดมะปริง ดอกผักปลัง ผักเสี้ยว ผักเกี๋ยงพาผักคาวทอง หัวปลี ผักกูด คูน ยอดมะระจีน จะค่าน ผักแมะ เผือกหอม ตะไคร้ลูกเนียง ยอดมันเทศ ยอดทำมัง (พลูคาว) ผักเฮือด ขนุนอ่อนผักเซียงดา ผักเสี้ยน ยอดมะขาม ลูกเถาคัน ยอดฟักทอง เห็นมัน ยอดเหมียง(เหลียง) ยอดหมุย ยอดมันปู มะแขว่น ผักอีหล่ำ (มะกล่ำตาช้าง)ผักขะแยง เห็ดตับเต่า เห็ดลม ต้าง มะข่วน กำบิด ขี้เสียดผักปู่ย่า (ช้าเลือด) ยอดมะปราง ถั่วแปบ สะแล ผักเหมือดผักกระเผ้กขี้ขวง เห็นขอนขาว เห็ดเผาะ ลูกเนียงนก ปูเลย ใบมะเม้าบัวเผื่อน ยอดมันแกวเขียว (สะเดาดิน) ผักติ้ว ใบชะพลูใบบัวบก ใบยอ (ไพล) เห็ดแครง ลูกแฟบ หัวแส้ เห็ดปลวก เห็ดโคน ผักบุ้งจีนผักชีฝรั่ง ผักชีลาว ยอดสะเดา (ดอก) ใบขี้เหล็ก ใบแมงลัก ยอดพริก ใบชะอม พริกไทยอ่อน ผักชี ตั้งโอ๋ ยอดเล็บครุฑ บอน ใบชะมวง ลูกเหรียง ถั่วพูฝักมะรุม ใบยี่หร่า(กะเพราช้าง) ผักคะน้า บวบ ใบตำลึง สะตอ ส้มเม่า ผักชีล้อม ผักชีไร่ (ผักแย้) ผักริ้น ถั่วลาย ยอดมะกอก ไทย ยอดเทียม ดอกขี้เหล็ก แตงโมอ่อน ผักหนอก ต้นกระชาย ดอกกระเจียวแดง ผักกระสัง ขมิ้นชัน กุยซ่าวขาว กุยช่าย ดอกแคบ้าน ผักหวานบ้าน เล็บรอก ดอกสัง มะเขือตอแหล มะเขือเปราะม่วง ผักก้านตง ผักแว่น ใบปอ ลูกมะแว้ง ต้นข่าอ่อน ดอกข่า ใบสะเดาอ่อน ดอกผักเซียงดา กี๋กุ๊ก พ่อค้าตีเมีย ส่งท้าย ดังนั้น พืชผักพื้นบ้านที่มีอยู่ในแต่ละท้องถิ่นล้วนอุดมไปด้วยประโยชน์ ต่อสุขภาพนานัปการ ซึ่งไม่จำเป็นที่จะต้องเสียเวลาในการซื้อหา การที่เลือกบริโภคผักพื้นบ้านก็ควรเลือกรับประทานให้หลากหลายเพื่อได้สารอาหารที่ครบถ้วน และนอกจากที่เราจะมีสุขภาพที่แข็งแรง การที่เราหันมาให้ความสนใจบริโภคผักพื้นบ้านมากขึ้นยังช่วยลดค่าใช้จ่าย ในสภาวะที่เศรษฐกิจย่ำแย่ได้อีกทางหนึ่ง เอกสารอ้างอิง www.anamai.moph.go.th www.ku.ac.th

สวนสมุนไพรและแปลงผักพื้นเมือง

Thu, 20 Oct 2011 08:41:18 +0700

สวนสมุนไพรและแปลงผักพื้นเมือง ในพื้นที่กว่า ๑๕ ไร่ มีพืชสมุนไพรและเครื่องเทศกว่า ๑,๐๐๐ ชนิด พร้อมป้ายให้ข้อมูลทั้งชื่อ ชื่อวิทยาศาสตร์ ชื่ออื่น สรรพคุณและประโยชน์ และส่วนของพืชที่นำมาใช้ประโยชน์ สมุนไพรหลายชนิดอาจรู้จักคุ้นเคยกันดี หลายชนิดชื่อฟังดูแปลกหู ต้นจริงดูแปลกตา และหาชมได้ยาก เช่น คลุ้ม ชะมดต้น ไฟเดือนห้า ในแปลงผักพื้นเมืองมากกว่า ๒๐๐ ชนิด มีหลายชนิดเป็นเครื่องปรุงสำคัญในสำรับชาวใต้ บางชนิดใช้เป็นผักเหนาะ หรือผักจิ้ม ผักแกล้มรับประทานคู่กับอาหาร เช่น ทำมัง เหลียง ภูมิ มะเดื่อชุมพร เนียง มันปู เล็บรอก บุกรอ เป็นต้น ที่มา http://c.doa.go.th

ป่าพื้นบ้าน อาหารชุมชน

Mon, 17 Oct 2011 14:03:17 +0700

บทความเชิงวิชาการ เรื่อง ผักป่าพื้นบ้านของชาวบ้านปากทรง อำเภอพะโต๊ะ จังหวัดชุมพร (FOOD BANK OF PAKSONG 6. VILLEGE)เอกสารประการบรรยาย เรื่อง ป่าพื้นบ้าน อาหารชุมชน : วันที่ 26 พฤษภาคม 2542 นายพงศา ชูแนม เจ้าพนักงานป่าไม้ 5 หัวหน้าหน่วยอนุรักษ์และจัดการต้นน้ำพะโต๊ะข้าราชการพลเรือนดีเด่น ปี 2537, บุคคลดีเด่นด้านการอนุรักษ์ปี 2542 หญิงวัยชรากลางคน กลุ่ม ๆ สี่ห้าคน สะพานถุงปุ๋ยเปล่า ๆ จากบ้านในตอนบ่ายแก่ ๆ ของวัน มุ่งหน้าสู่ชายป่าอันเป็นเนินเขาที่ทอดเอียงลงมาสู่หมู่บ้านราวบันไดภูเขาที่ทอดไมตรีรับสรรพสัตว์ผู้มาเยือนทั้งหลาย ในมือทุกคนก็มีมีดพร้า (งอ) เล่มเล็ก ๆ พร้อมเสียงพูดคุยเบา ๆ สักพักผืนป่าไสสีเขียวจากที่คั่นไว้ก่อนถึงป่าแก่สีเขียวเข็ม ก็ได้กลืนกลายกลุ่ยคนดั่งกล่าวหายไป ยามโพล้เพล้ วันเดียวกันหลังจากกลุ่มหญิงวัยชรากลางคนถูกกลืนหายเข้าไปในป่า ก็เดินออกมาจากป่าที่ละคน ๆ ใบหน้ามีเหงื่อผุดพรายเสื้อแขนยาวสีทึม ๆ เปียกชื่นด้วยหยาดเหงื่อ บางคนแบกถุงปุ๋ย ที่ถูกยัดใส่ด้วยสิ่งของภายในจนเต็มแน่น บางคนเดินเทินถุงไว้บนศีรษะ มุ่งหน้าสู่บ้านเรือนทิ้งผืนป่าไว้เบื้องหลัง ผมเฝ้ามองมาวันแล้ววันเล่าจากกลุ่มแรก 4 - 5 คน ต่อมาเพิ่มจำนวนคน เพิ่มจำนวนกลุ่มและกระจายไปหลายพื้นที่มากขึ้น ๆ เป็นกิจวัตรประจำวันของชาวบ้านในท้องที่หมู่ 3 หมู 6 ตำบลปากทรง อำเภอพะโต๊ะ จังหวัดชุมพร เนื้อที่ทั้ง 2 หมู่บ้าน เป็นพื้นที่ทำกิน 12,161 ไร่ นอกจากนั้นเป็นป่าไสและป่าสมบูรณ์ (ป่าแก่) ผมเคยลองเดินตามพวกเขาเข้าไปในป่าด้วยความนึกนิยมในความรู้สึกที่ผู้คนเหล่านั้นผูกพันกับผืนป่ากว้าง เห็นชาวบ้านเหล่านั้นสอดสายตามองหาผักป่านานาชนิด ไม่ว่าจะพบเจออะไรก็หยิบฉวยเอามาใส่ถุงปุ๋ยราวหยิบของจากซุปเปอร์มาเก็ต คนนั้นโน้มลำต้นผักเหลียง (Gnetum genmon Linn.Var. Tenerum Markge) มาเด็ดยอด กำลังหลาวยอดและใบเพสลาด คนหนึ่งฉุดกระชากหน่อปุด (Achasmav mgealocheilos) สูงกว่าหัวอยู่ลั่นป่า เมื่อได้หลาย ๆ หน่อ ก็ตัดแล้วปอกเปลือกหนาสีเขียวออกเหลือแต่หยวกสีขาวบอบบางภายใน คนหนึ่งกำลังปีนป่ายเก็บลูกฉิ่ง (มะเดื่อ) (Ficus racemosa Vahl.) คนหนึ่งเดินตามริมห้วยเด็ดยอดผักหนามกานโต บางคนถอนต้นบอนส้ม หัวกรัก (Aqlaonema costatums) ผมเห็นการหยิบฉวยราวกับว่าป่าทั้งป่าหยิบฉวยมาใส่ถุงได้ทั้งสิ้น ไม่มีอาการแย่งชิง รีบร้อนหรือแข่งขัน เห็นแต่ความเอื้ออาทรต่อกันและกัน บางครั้งคนหนึ่งช่วยโน้มกิ่ง อีกคนคอยเด็ดยอดเก็บผล ไม่นานนักเมื่อทุกคนได้ผักป่าชนิด ต่าง ๆ จนเต็มถุงปุ๋ยแล้วก็รวบปากถุงหยาบ ๆ โยนใส่บ่าเดินออกจากป่ามาเหย้าเรือน ผมตามมาถึงหมู่บ้านผู้คนดังกล่าว หลังจากพักเหนื่อยแล้วทำภารกิจประจำวันที่บ้านทั้ง ในครัวและนอกบ้านแล้ว จึงเอาพืชผักป่าสมุนไพรต่าง ๆ ออกมาจากถุงอำการแยกชนิด ทำกอง ใช้ยางมัดเป็นกำเป็นกอง เป็นมัด มีขนาด จำนวน เรียบร้อยแล้วยัดใส่เข่งไม้ไผ่หรือตะกร้า พรมน้ำสะอาดให้พอเหมาะ บางครั้งนำไปตากน้ำค้างยามค่ำเพื่อรักษาความสดของผัก รุ่งเช้าแม่ค้าในหมู่บ้านจะมาคิดเงินแล้วก็เอาผักป่าเหล่านั้นรวมกับของรายอื่น ๆ เต็มคันรถปิคอัพ มุ่งหน้าสู่ตลาด วันแล้ววันเล่า เป็นการสร้างรายได้เสริมอย่างดีแก่ชุมชน ผมจึงลงมือทำการศึกษาการเก็บหาผักป่าพื้นบ้านและสมุนไพรของชาวบ้านด้วยความสนใจ ผลการศึกษาการหาผักป่าพื้นบ้านและสมุนไพรของชาวปากทรง 1. พื้นที่ที่ศึกษา ทำการศึกษาใน 2 หมู่บ้าน คือ หมู่ 3 และหมู่ 6 ตำบลปากทรง อำเภอพะโต๊ะ จังหวัดชุมพร โดยแยกกลุ่มบ้าน ได้แก่ หมู่ 6 ได้แก่ กลุ่มบ้านสะพาน 1, สะพาน 2, หลักเหล็ก, ห้วยน้ำเย็น, กิโล 6, หมู่ 6 ได้แก่ กลุ่มบ้านท่อสามแถว, ห้วยบอน, บกทือ, บกไฟ โดยมีพื้นที่ที่ชาวบ้านเข้าเก็บหาผักป่า ดังนี้ 1.1 พื้นที่สวนป่าของหน่วยอนุรักษ์และจัดการต้นน้ำพะโต๊ะ เนื้อที่ 2,250 ไร่ 1.2 ป่าไสหรือไร่ร่างของเกษตรกรเองและป่าไสของสวนรวม เนื้อที่ 5,651 ไร่ 1.3 ป่าแก่ เนื้อที่ 17,500 ไร่ รวม 25,401 ไร่ เนื้อที่สวนป่าของหน่วยอนุรักษ์และจัดการต้นน้ำพะโต๊ะ หมายถึง พื้นที่ที่ปลูกป่าในหมู่ 3 และหมู่ 6 ได้แก่ แปลงปลูกป่าปี 2533 (หลักเหล็ก) เนื้อที่ 400 ไร่ แปลงปลูกป่าปี 2535 (วังตาหมอ) เนื้อที่ 100 ไร่ แปลงปลูกป่าปี 2536 (ท่อสามแถว,กม.6) เนื้อที่ 600 ไร่ แปลงฟื้นฟูระบบนิเวศต้นน้ำปี 2539 (บกไฟ) เนื้อที่ 500 ไร่ แปลงฟื้นฟูระบบนิเวศต้นน้ำปี 2540 บกไฟ) เนื้อที่ 500 ไร่ แปลงฟื้นฟูระบบนิเวศต้นน้ำปี 2541 (ท่อสามแถว) เนื้อที่ 350 ไร่ แปลงปลูกหวายปี 2541 (กม.6) เนื้อที่ 100 ไร่ รวม 2,250 ไร่ ป่าไสหรือไร่ร้างที่เป็นของบุคคลหรือส่วนรวม คือ ป่าที่เคยถูกทำลายมาแล้วและทิ้งร้างไว้ อาจจะมีการแผ้วถางใหม่เพื่อทำการเกษตร หรือไว้ให้ฟื้นสภาพป่าเป็นป่าต้นน้ำลำธารเป็นของ หมู่ 3 จำนวน 1,537 ไร่ หมู่ 6 จำนวน 1,864 ไร่ รวม 3,401 ไร่ ป่าแก่ คือ ป่าสมบูรณ์ที่ไม่เคยแผ้วถางมาก่อน ต้องเป็นบริเวณที่อยู่ไม่ห่างไกลชาวบ้านมากนัก เพราะส่วนใหญ่ชาวบ้านจะไม่นิยมเก็บหาผักป่าในป่าสมบูรณ์ เพราะบริเวณผักป่าในป่าไสจะมีมากกว่าสมบูรณ์ ยกเว้นหน่อไม้ กลอย ลูกหวาย เหรียง ซึ่งเป็นป่าสมบูรณ์ของหมู่บ้าน กรณีศึกษาเฉพาะบริเวณที่ชาวบ้านเก็บหารผักป่าดังกล่าวเท่านั้น ตารางแสดงรายได้ของกลุ่มตัวอย่าง เกิดจากอาชีพหลักและจากการเก็บหาผักป่า, ผักพื้นบ้าน (อาชีพรอง)กำลังจัดทำข้อมูล - การเก็บผักขายบางรายรวมทั้งผักพื้นบ้านที่ปลูกในสวน- ข้อมูลปี 2542- รายได้รองจากการเก็บผักป่า- จากตารางแสดงถึงครอบครัวที่เก็บผักขายเป็นครอบครัวที่มีรายได้จากอาชีพหลักน้อย2. กลุ่มผู้จัดหาพืชผักป่าพื้นบ้านและสมุนไพร ศึกษาจากครอบครัวที่เก็บหาผักป่าและสมุนไพร ตาราง 2 แสดงครอบครัวที่เก็บหาผักป่า (ได้ข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่าง)กำลังจัดทำข้อมูล จากตารางนี้แสดงให้เห็นถึงการเก็บหาผักป่าและสมุนไพรของชาวบ้าน โดยมีการเก็บหาทุกครัวเรือน แต่ส่วนใหญ่เก็บหาเพื่อบริโภคในครัวเรือนโดยปกติ และมีกลุ่มหนึ่งที่ยึดเป็นอาชีพเสริมได้3. วัตถุประสงค์ของการเก็บหาผักป่าและสมุนไพร- เพื่อจำหน่าย- เพื่อบริโภคในครัวเรือน- เพื่อนำไปให้ญาติมิตรต่างถิ่น4. ชนิดผักพื้นบ้านที่เก็บหาได้- ผักเหลียง (Gnetum genmon Linn. Var. Tenerum Markge) - เหรียง (Dialium spp.)- กระทือ (Zingber zerumbet Smith) - ข่า (Alpinia galango)- ปุด หยวก, ผล (Achasma megalocheilos) - หัวกรัก (Aglaonema costatum.)- มะเดื่อ (ฉิ่งเดื่อปล้อง) (Ficus racemosa Vahl) - ระกำ (Salacca rumphii)- กุ่ม (Capa aceae) - ผักหนาม (Lasia apinosa Thw)- ผักกูด (Alhyrium esculentum Copel.) - มะปริง (Bouca burmanica)- สะตอป่า, ผล, ยอด (Parkia apeciosa hassk.) - เพกา (Oroxyum indicum Vent.)- ลูกเนียง(Achidendron Jinnga Nielse) - บอนส้ม- ใบชิง, กะพ้อ (Licuala peltata Roxb) - หวาย (ผล)- กลอย (Pioscorea hispeda dennst) - เต่าร้าง (ต้น)- ผักแว่น (Centelis asiatica Linn) - พริกนก (Capsicum frutescens)- กล้วยป่า (Musa sapientum Linn) - ชาบุไหร- หว้า หรือ หมัก (Eugenia cumini.) - ชะม่วง (Garcinia Cowa. Roxb.)- บอน, เผือก (ยอด,ไหล) (Colocasia esculenta) - เถาคัน (Cissus repens lamk.)- ส้มป่อย (Acacia comcinna (cwild) Dc.) - หลุมพี (Zalacca conferta ariff.)- บุก (ต้น ดอก หัว) (Amorphophallus campanulatus) - มะไฟ (Baccaurea saplda.) - ทำมัง (Litsfea petiolata Hook.F.) - พาโหม (Pacderia linearis Hook.f.)- หน่อไม้ (ไผ่เกรียบ, ไผ่หลัก, ไผ่เหลียง, ไผ่ผาก) - ผักไห่ (Momordica Charanati Linn.)- ลำเพ็ง (Stencchisera palustris (Burm.Bedd) - กุ่มน้ำ(Cratvena mangea (Lour) Dr.)- เห็ดต่าง ๆ เช่น เห็ดโคน, เห็ดแครง, เห็ดขาว, เห็ดหูหนู ฯลฯ) - คอแลน (Nephelium hypoleucum Kurz.) - เหรียง (Parkia timorana Merr. Millettia atropurpurea Benth.) 5. ปริมาณผักป่าและสมุนไพรที่เก็บหาจากป่าได้จากการศึกษาและคำนวณในปีที่ผ่านมา (2541) ปริมาณที่เก็บหาขึ้นอยู่กับความนิยมของตลาดและนิยมบริโภค อันได้แก่ตาราง 3 แสดงรายได้ของกลุ่มตัวอย่างจากพืชผักชนิดต่าง ๆ จำนวน 37 ครัวเรือนกำลังจัดทำข้อมูล 6. วิธีเก็บหาและวันเวลาที่เก็บหาผู้เก็บหารจะเดินเก็บโดยมีเป้าหมายชัดเจน โดยจากการสังเกตจากฤดูกาลและตำแหน่งที่อยู่ของพันธุ์พืช ตำแหน่งที่อยู่ของแต่ละต้นผู้เก็บหาจะจดจำได้อย่างดี เช่น ผักหนามอยู่ริมน้ำ, ริมห้วย, ป่าพรุ, ผักเหลียงอยู่บริเวณเนินเขา ระยะทางในการเดินเพื่อเก็บแต่ละครั้งต้องเดินเท้าประมาณ 3 กม. ในการเก็บหาจะไม่ทำอันตรายแก่ต้นไม้จนถึงกับเป็นอันตราย แต่งมีการตัดแต่งเพื่อสะดวกแก่การเก็บและกระตุ้นต่อการออกยอดอ่อน7. วิธีการจำน่ายและสถานที่จำน่าย1. รวมรวบและจำหน่ายให้แม่ค้าในหมู่บ้านโดยการทำเป็นกำ, กอง, มัด, ถุง ตามความนิยมแก่พืชผักแต่ละชนิด เช่น เป็นกำได้แก่ ผักเหลียง กำละ 1 - 5 บาท แล้วแต่ฤดูกาลซึ่งผักเหลียงเป็นป่าที่ราคาและความนิยมสูงสุด เป็นมัดได้แก่ ผักหนาม ผักกูด บอนส้ม โดยแม่ค้าจะรวมแล้วนำไปจำหน่ายในตัวเมืองอีกทอดหนึ่ง2. นำไปจำหน่ายเองในกรณีที่เก็บหาทั้งครอบครัวและรวมกับผักพื้นบ้านที่ปลูกในสวน เช่น ชะอม, ตะไคร้, มะเขือ, ออดิบ ฯลฯ8. การพัฒนาการ- ชาวบ้านเริ่มนำพันธุ์ผักป่าชนิดต่าง ๆ โดยเฉพาะผักเหลียง กระทือ มาปลูกในพื้นที่เกษตรของตนมากขึ้น เพราะสามารถเก็บหาโดยไม่ต้องเกรงว่ามีใครอื่นมาเก็บไปก่อน- การรวมกลุ่มจำหน่ายและการตั้งจุดรับซื้อในชุมชน 9. ผลดีของการเก็บหาผักป่าและสมุนไพร- ทำให้เกิดอาชีพใหม่และรายได้เสริมแก่ครัวเรือน- ทำให้เกิดการเรียนรู้ถึงชนิดพืชพรรณผักป่าพื้นบ้าน และเป็นการรักษาภูมิปัญญาชาวบ้านไว้- ทำให้เกิดการดูแลรักษาพื้นที่ป่าดังกล่าวให้คงสภาพเดิม- พัฒนากระบวนการกลุ่มองค์กรชาวบ้าน- เกิดแหล่งอาหารชุมชนหรือธนาคารอาหาร (FOOD BANK) ในชุมชน- ประชาชนได้บริโภคผักปลอดสารพิษและเป็นสมุนไพร เพราะผักป่าแต่ละชนิดเป็นทั้งผักและยา- ลดการดักแร้วหรือการดักสัตว์เพราะเกรงอันตรายจะเกิดกับผู้เก็บหาผักป่า10. ข้อเสนอแนะจากการศึกษาพบว่ากลุ่มผู้เก็บหาพืชผักพื้นบ้านมีความต้องการให้มีการพัฒนาการ ดังนี้1. ควรปลูกเสริมพันธุ์พืชบางชนิด เช่น ผักเหลียง, กลอย, พริกไทย, ดีปลีดอกพลู ในพื้นที่ป่า2. ควรห้ามไม่ให้บุคคลภายนอกหมู่บ้านหรือต่างถิ่นมาเก็บหาเพื่อจำหน่าย3. ควรห้ามมิให้มีการขุด หรือถอนต้นพันธุ์จากป่าไปขาย ควรจะใช้วิธีการเก็บเมล็ด ตอนกิ่ง ฯลฯ4. ควรทำขอบเขตพื้นที่ และการให้เก็บรักษาสภาพป่าไสไว้มิให้มีการบุกรุกทำลาย เพื่อเปลี่ยนแปลงไปสู่เกษตรแผนใหม่5. ป่าไสที่รกร้างบางครั้งมีเจ้าของอาจจะมีการซื้อขายให้นายทุน และถูกแปรสภาพเห็นพื้นที่เกษตรแผนใหม่6. การพัฒนาการเก็บหาของป่าผสมกับการปลูกผักพื้นบ้านในพื้นที่เกษตร7. ควรนำผักป่ามาปลูกในพื้นที่ทำกิน8. ควรทำการศึกษาคุณสมบัติทางโภชนาการและเภสัชของพืชผักป่า9. การพัฒนาระบบกลุ่มผู้ขายผู้ซื้อให้เกิดความยุติธรรมในด้านราคา10. ส่งเสริมพฤติกรรมการบริโภคของประชาชน11. ส่งเสริมให้เกิดการเก็บหาผักป่าอนุรักษ์พื้นที่ในลักษณะ FOOD BANK อย่างจริงจัง โดยราชการและองค์กรท้องถิ่น12. ควรให้การศึกษาแก่เยาวชนที่อยู่ใกล้ป่าหรือตามโรงเรียนใกล้ป่า11. ข้อสังเกตจากการศึกษา1. พบว่ามีการเก็บผลของผักเหลียงไปจำหน่ายด้วย อาจจะทำให้การขายขยายพันธุ์ตามธรรมชาติลดลง2. ป่าไสถูกแปรสภาพเป็นพื้นที่เกษตรแบบใหม่3. การรับซื้อของแม่ค้าในชุมชนเอากำไรเกินควร เช่น ซื้อผักเหลียงกำละบาท นำไปขาย 2 กำ 5 บาท หรือบางครั้งนำไปแยกเป็นกำเล็ก ๆ ขายกำละ 2 - 3 บาท ผู้เก็บหารผักป่ามิอาจนำไปขายเองในตลาดเพราะต้องสูญเสียเงินไปกับค่าการเดินทาง ผลจากการศึกษาเบื้องต้น ทำให้ผมอดภาคภูมิใจในอาชีพใหม่ของชาวบ้านที่นี่มิได้ เพราะนอกจากเป็นการอนุรักษ์สภาพป่าไว้แล้วยังเป็นการสร้างความผูกพันของคนกับป่าเข้าด้วยกันอย่างสวยงามเป็นเรื่องง่าย ๆ ที่จะบอกกล่าวว่า ป่าให้ประโยชน์อันใดแก่ชุมชน โดยเฉพาะย่างยิ่งยามที่เศรษฐกิจตกต่ำเช่นนี้ ชุมชนมีแหล่งอาหารแหล่งสุดท้ายที่พึ่งพา หน่วยอนุรักษ์และจัดการต้นน้ำพะโต๊ะPhato Watershed Conservation and Management Unit 132 ม.6 ต.ปากทรง อ.พะโต๊ะ จ.ชุมพร 86180 โทร. 077-520055 อีเมล์: info@phatotonnam.com

ต้นไม้พื้นบ้านทางใต้ ที่อุดมด้วยคุณค่าทางโภชนาการ และน่าจะปลูกได้ทุกที่

Sat, 15 Oct 2011 09:16:44 +0700

ต้นไม้พื้นบ้านทางใต้ ที่อุดมด้วยคุณค่าทางโภชนาการ และน่าจะปลูกได้ทุกที่ ยืนมองต้นขนุน พันธุ์ทองสุดใจ ไม้ผลที่ปลูกไว้หลังบ้านประมาณ 4 ปีแล้ว ได้รับผลผลิตจากขนุนต้นนี้ มาอย่างต่อเนื่อง และที่สำคัญ....เด็ก ๆ ชอบมาก เพราะรสชาด ของเนื้อขนุนพันธุ์นี้ หวาน หอม และอร่อยปากยิ่งนัก อดเสียดายไม่ได้ ที่วันนี้ยืนต้นตาย อย่างน่าสงสาร เหตุที่เป็นเช่นนี้เพราะที่ช่วงฤดูฝนทางปักษ์ใต้ที่ผ่านมา ปริมาณน้ำฝน ที่มีมากกว่าทุกปี ได้ไหลผ่านบริเวณพื้นที่ต้นขนุนพันธุ์ทองสุดใจต้นนี้.... ปริมาณน้ำฝนไหลผ่าน และปริมาณน้ำที่ขังเจ่อนอง จากเม็ดฝนที่ตกอย่างต่อเนื่อง ทำให้การดูดซับน้ำของผิวดินบริเวณดังกล่าวมากเกินพอ เป็นช่วงระยะเวลาที่นานเป็นสัปดาห์ สิ่งที่เห็นผิดปกติไปก็คือ เจ้าทองสุดใจ มีใบร่วงอยู่อย่างต่อเนื่อง แต่ก็ไม่คิดอะไร เพราะน่าจะเป็นปรากฏการณ์ทางธรรมชาติของเค้า การปรับตัว เพื่อความอยู่รอด เมื่อน้ำเยอะก็ผลัดใบเสียหน่อย... ลดความอิ่มน้ำในตัวต้น หลังจากมรสุมผ่านพ้นไป พบว่าทองสุดใจยังคงปลิดใบออกจากต้นอย่างต่อเนื่อง ใบไม้แห้งที่ล่วงหล่น ก็เพียงกวาดสุมกองไว้... โคนต้นมังคุดบ้าง ต้นมะพร้าวบ้าง ... ต้นกล้วย ต้นทุเรียน และไม้ผลอื่น ที่ปลูกคละกันไว้ บริเวณสวนหลังบ้าน เพื่อให้เป็นปุ๋ยธรรมชาติต่อไป และเริ่มแปลกใจมากขึ้นตรงที่... ต้นเหลียงไม้พุ่มทรงเตี้ย ที่ปลูกไว้กินใบ บริเวณใกล้กับ ทองสุดใจ กลับไม่มีอาการดังกล่าว ยังคงชูช่อใบ เขียวชอุ่ม มีใบอ่อนให้ เคี้ยวกินเล่น... อย่างต่อเนื่อง จึงพูดในใจกับทองสุดใจว่า ... ทองสุดใจเอ๋ย...เจ้าคงบุญน้อยเป็นแน่แท้เชียว เจ้าคงไม่ไหวแล้วใช่มั้ย ที่จะทานทนต่อสภาพเหตุการณ์ดังกล่าว... ดูซิ....ใบของเจ้าล่วงจนหมดต้นเชียว มิหนำซ้ำ กิ่งก้านใบของเจ้า ก็เริ่มแห้งเหี่ยว หรือว่า...เจ้าคงเข้าใจในการดำรงอยู่ซึ่งชีวิตของเจ้า.....หากว่าเจ้าคงไม่รอดชีวิต ก็คงอดเสียใจไม่ได้ ที่จะไม่ได้เห็นทรงต้น ความร่มรื่นของร่มเงาที่เจ้าให้ไว้ และที่สำคัญความอร่อยของผลผลิต ที่สมาชิกในครอบครัว ได้ลิ้มลองอย่างต่อเนื่อง หลายปีทีเดียว ...!! ทุกสิ่ง ทุกอย่าง มันก็เป็นไปตามกรรม ตามวาระของมันแหละนะ ...ทองสุดใจ เมื่อรู้ว่า ทองสุดใจยืนต้นตาย สนิทแล้ว...จึงคิดต่อว่า พื้นที่บริเวณนี้ น่าจะปลูกโรงเรือนเล็ก ๆ ไว้รอง รับกิจกรรมภายในครอบครัว ที่วางแผนไว้ในอนาคต เจ้าต้นเหลียง ไม้ยืนต้น ทรงเตี้ย ที่ปลูกไว้กินใบ ก่อนหน้านี้ (มีเพียง 3-4 ต้น) ปัจจุบัน กลับ ออกแขนง แทงต้นใหม่ ขึ้นมาบริเวณ รอบ ๆ ต้นเดิม เยอะพอที่จะแยกปลูกใหม่ และขยายพันธุ์ เองได้อย่างไม่ยาก และคิดต่อว่า...ต้นเหลียงเนี่ย!! ช่างทนเอาเรื่องเชียว... ฝนตกอย่างหนัก น้ำท่วมขังเป็นสัปดาห์ ก็ไม่เป็นไร หน้าแล้งก็ชาติทนเหลือหลาย ไม่ได้รดน้ำ เป็นนานหลายวัน ใบก็ไม่เหี่ยว ไม่ร่วง ...และยังคงมีชีวิตรอดมาได้จนถึงปัจจุบัน คิดในใจอีกว่า ...ไม้กินใบที่ทรงคุณค่าทางโภชนาการประเภทนี้ น่าจะปลูกได้ในหลายพื้นที่ของเมืองไทยนะ มิใช่ว่าจะเฉพาะเพียงพื้นที่ทางปักษ์ใต้เท่านั้น เพราะจากประสบการณ์ที่ได้เห็นการใช้ชีวิตของมันที่ขึ้นภายใต้ร่มไม้ใหญ่ในสวนหลังบ้าน ต้นเหลียงจึงจัดได้ว่า...เป็นไม้ที่ทนทายาท และมีคุณค่าทางโภชนาการมากมาย ทีเดียว ลวกกินกับน้ำพริก จะลวกสด ๆ หรือใส่กับกะทิ ก็อร่อย ทำเป็นแกงจืดได้ทุกประเภท ที่สำคัญเก็บกินเล่นได้ตลอดเวลาที่มีใบอ่อนให้เห็น ...คุณค่าทางโภชนาการของใบต้นเหลียง หาดูได้จาก internet มากมายนัก ทั้งผลงานการวิจัย พืชสมุนไพรพื้นบ้าน และคุณค่าอื่น ๆ อีกมากมาย สุดท้ายทำการย้ายต้นเหลียงกลุ่มนี้ ออกไปปลูกที่หว่างอกยางพารา ที่ปลูกไว้หลังบ้าน ด้วยจอบและชะแลงได้อย่างไม่ยากนัก เนื่องจากความชุ่มชื้นของดินที่มีอยู่ รากขาดบ้าง ก็ไม่เป็นไร นำดินเดิมที่อยู่บริเวณต้นเหลียงเดิมไปด้วย ลงหลุมใหม่ ที่ขุดรอไว้ ปลูกลงไป... กดทับดินให้แน่น รดน้ำให้พอชุ่ม ตัดยอดของต้นออก ตัดใบให้เหลือติดต้นบ้าง เพื่อลดการคายน้ำและปรับสมดุลของตัวต้นเหลียงเอง ต่อที่อยู่...ที่ปลูกลงใหม่หว่างอกยาง ปัจจุบัน...หลังจากย้ายไปปลูกที่ใหม่ ต้นเหลียงเริ่มแตกยอดใหม่แล้ว อีกไม่นานก็คงมีใบอ่อน ให้เด็ดกิน ทำแกง จุ้มน้ำพริกได้เหมือนเดิม ...แล้วจะรอกินนะ .... ใบเหลียง ไม้ทรงคุณค่าทางโภชนาการ ที่ปลูกไม่ยาก ในพื้นที่หลังบ้าน ต้องลองปลูกดู เพราะเป็นไม้พุ่มทรงเตี้ย ราคาหาซื้อก็ไม่แพง อีกหน่อย หลังบ้านอื่น ก็จะมีใบเหลียงกินสด ๆ กัน...รสชาด หวาน มันทีเดียว ที่มา http://www.gotoknow.org/blogs/posts/423881

การปลูกผักไร้พิษข้างบ้านตามแนวทางเศรษฐกิจพอเพียง

Fri, 14 Oct 2011 11:55:20 +0700

การปลูกผักไร้พิษข้างบ้านตามแนวทางเศรษฐกิจพอเพียง การปลูกผักไร้พิษข้างบ้านตามแนวทางเศรษฐกิจพอเพียง หมายถึง การปลูกผักที่ไม่ใช้ปุ๋ยเคมีและสารมีพิษในการกำจัดโรคหรือแมลงด้วยวิธีการที่ประหยัดง่ายๆ โดยใช้ปุ๋ยชีวภาพที่ทำจากขยะที่ย่อยสลายได้จากครัวเรือนและเศษวัสดุจากไร่นาสวนเช่นเศษอาหารหรือเศษวัสพืชเป็นต้นผลผลิตผักที่ได้ปลอดภัยต่อผู้บริโภคไม่มีสารพิษเจือปนเมื่อรับประทานร่างกายจึงปลอดโรคภัยต่างๆและมีชิวิตที่ยืนยาว ผักไร้พิษข้างบ้าน แบ่งออกได้เป็น 3 ประเภทดังนี้คือ 1.ประเภทพืชผักทั่วๆไป เช่น มะเขือ แตงกวา บักบุ้ง ผักกาดกวางตุ้ง พริก โหระพา ข่า ตะไตร้ มะเขือพวง ถั่วฝักยาวเป็นต้น 2.ประเภทพืชป่ากินได้ เช่น บอนส้ม หัวกลัก บุกเตียง ยอดกรูด แต้ว พาโหม ผักพูม (ผักหวานป่า) ใบย่านาง เตารั้ง ยอ ปุด ลิงติง ส้มควาย (มะขวิด) ชะมวง ลูกชิ่งเป็นต้น 3.ประเภทพืชน้ำกินได้ ได้แก่ ช้องนาง ผักกระเฉด ผักบุ้งน้ำ ราน้ำ ผักตบ ผักหนาม ผักริ้น ลำแย้ หน่อไม้น้ำ เป็นต้น ผักไร้พิษประเภทที่ 1 การปลูกต้องปลูกโดยใช้มุ้งน้อยจากป่าใหญ่ มิเช่นนั้น การปลูกผักประเภทนี้จะไม่ประสบผลสำเร็จ เนื่องจากมีโรคภัยและแมลงเข้าทำลายสูงมากผู้ปลูกจะไม่สามารถเก็บพืชผักมารับประทานได้ถึงได้พืชผักก็ไม่สวยงามและไม่เพียงพอต่อการใช้บริโภคในครัวเรือน ผักไร้พิษประเภทที่ 2 การปลูกไม่จำเป็นต้องใช้มุ้งเนื่องจากพืชผักประเภทนี้มีความต้านทานโรคและแมลงจากธรรมชาคิอยู่แล้วเพียงแต่คอยบำรุงรักษาดูแลให้น้ำให้ปุ๋ย ก็จะสามารถเก็บเกี่ยวผลผลิตมาใช้บริโภคหรือจำหน่ายได้ ผักไร้พิษประเภทที่ 3 ปลูกโดยใช้บ่อท่อซีเมนต์ ขนาดปากกว้าง 1 เมตร หรือ 80 เซ็นติเมตร ใส่ดินผสมสูตรใหม่ ครึ่งบ่อท่อ แล้วเติมน้ำให้เกือบเต็ม นำผักพืชน้ำดังกล่าวข้างต้นมาปลูก 1 บ่อท่ออาจปลูกพืชน้ำได้หลายชนิดไม่จำกัดจำนวน คอยเติมน้ำและให้ปุ๋ยน้ำหมักชีวภาพ ( ดูวิทีการทำจากการปลูกผักด้วยมุ้งน้อยจากป่าใหญ่ ) สับดาห์ละ 1-2 ครั้ง ประมาณ 15 - 30 วัน ก็สามารถเก็บผักมารับประทานได้ การปลูกผักประเภทนี้ไม่ต้องใช้มุ้งน้อยจากป่าใหญ่ เนื่องจาก พืชน้ำประเภทผักดังกล่าวนี้มีความทนทานและต้านทานโรคได้ดีตามธรรมชาติ จากการทดลองปลูก มาแล้วจำนวน 3 ปี ไม่พบโรคหรือแมลงเข้าทำลาย การปลูกผักไร้พิษข้างบ้านตามแนวทางเศรษฐกิจพอเพียง จะช่วยให้ครอบครัวประหยัดรายจ่าย มีอาชีพและรายได้เสริม สมาชิกทุกคนจะมีความขยัน ประหยัด ซื่อสัตย์ อดออม อดทน ตามแนวทางพระราชดำริเสรษฐกิจพอเพียง สามารถดำรงชีวิตอยู่ในสังคมมีคุณภาพชีวิตที่ดี และที่สำคัญมีชีวิตที่ยืนยาว เพราะได้รับประทานผักไร้พิษและพืชป่ากินได้ พืชน้ำกินได้ บางชนิดเป็นยาสมุนไพร เช่น ถ้ารับประทานใบพาโหมวันละ 2 ใบ คนโบราณบอกว่าจะมีอายุร้อยกว่าปีขึ้นไป ดังเช่น ขุนพันธ์ วรเดช ที่มีอายุยืนยาวถึง 106 ปี จากการอ่านประวัติของท่าน ท่านบอกว่า รับประทานใบพาโหมวันละ 2 ใบ มิได้ขาด ดังนั้นการปลูกผักไร้พิษข้างบ้านตามแนวทางเศรษฐกิจพอเพียง สามารถช่วยชีวิตคน แก้ปัญหาความยากจน และยืดชีวิตคนให้ยืนยาวได้ ผักไร้พิษข้างบ้านและส่วนที่รับประทานได้ ที่ทุกคนน่าจะนำมาปลูกเพื่อใช้ในการบริโภคในครัวเรือน ซึ่งจะทำให้เป็นการประหยัดรายจ่าย เพิ่มรายได้ ของตนเองและครอบครัวและที่สำคัญทำให้ผู้ที่บริโภคมีสุขภาพดีและมีชีวิตที่ยืนยาวได้มีดังนี้ 1.พาโหม(พืชป่ากินได้) ใช้ยอด ใบ รับประทาน 2.ผักพูม(ผักหวานป่า พืชป่ากินได้) ใช้ ยอดอ่อน รับประทาน 3.ผักเหลียง (พืชป่ากินได้) ใช้ยอดอ่อน รับประทาน 4.เล็บร่อ (พืชป่ากินได้) ใช้ยอดอ่อน รับประทาน 5.มะเดื่อ(ลูกชิ่งพืชป่ากินได้) ใช้ผลอ่อน รับประทาน 6.บอนส้ม (พืชป่ากินได้) ในก้านใบ รับประทาน 7.หอมหรุย (พืชป่ากินได้) ใช้ยอดอ่อน รับประทาน 8.ส้มป่อย(พืชป่ากินได้) ใช้ยอดอ่อน รับประทาน 9.ยอป่า (พืชป่ากินได้) ใช้ยอดอ่อน รับประทาน 10.หัวกลัก(พืชป่ากินได้) ใช้ลำต้น รับประทาน 11.เตารั้ง(พืชป่ากินได้) ใช้ยอดอ่อน รับประทาน 12.เนียง(พืชป่ากินได้) ใช้ยอดอ่อน ผล รับประทาน 13.เพกา(พืชป่ากินได้) ใช้ยอดอ่อน ฝักอ่อน รับประทาน 14.ไผ่เกียบ(พืชป่ากินได้) ใช้หน่อ รับประทาน 15.ส้มควายป่า(มะขวิดพืชป่ากินได้) ใช้ยอดอ่อน ผล รับประทาน 16.ปุด (พืชป่ากินได้) ใช้หน่อ รับประทาน 17.ลิงติง (พืชป่ากินได้) ใช้ผล รับประทาน 18.หูหมี (พืชป่ากินได้) ใช้ใบอ่อน รับประทาน รสชาติคล้ายผักกาด 19.บัวแฉก(พืชป่ากินได้คล้ายบัวบก) ใช้ก้านใบ ใบ รับประทาน 20.มะขาม ใช้ใยอดอ่อน ฝัก รับประทาน 21.ส้มเกียบ(พืชป่ากินได้) ใช้ยอด ใบ รับประทาน 22.ชะพลู ใช้ใบ ยอด รับประทาน 24.ชะมวง (พืชป่ากินได้) ใช้ยอดอ่อน ใบ รับประทาน 25.ชะอม ใช้ยอดอ่อน รับประทาน 26.กาหยู (มะม่วงหิมพานต์) ใช้ยอดอ่อน ช่อดอก ผล เมล็ด รับประทาน 27.แต้ว (พืชป่ากินได้) ใช้ยอดอ่อน รับประทาน 28.ผักกรูด(พืชป่ากินได้) ใช้ใบอ่อน รับประทาน 29.เม็ดชุน(พืชป่ากินได้) ใช้ยอดอ่อน รับประทาน 30.บุกเตียง(พืชป่ากินได้) ใช้ต้น รับประทาน 31.บุกบ้าน ใช้หัว ลำต้น รับประทาน 32.พริกไทย(พืชสวนครัว) ใช้ผลอ่อน รับประทาน 33.ตำลึง(พืชสวนครัว) ใช้ยอดอ่อน ใบ รับประทาน 34.ผักริ้น(พืชน้ำกินได้) ใช้ต้น ใบ รับประทาน 35.ช้องนาง(พืชน้ำกินได้) ใช้ต้น ใบ รับประทาน 36.ผักหนาม(พืชน้ำกินได้) ใช้ก้านใบ ใบ อ่อน รับประทาน 37.บอนนางกวัก(พืชน้ำกินได้)ใช้ก้านใบ ใบอ่อน รับประทาน 38.หญ้าถอดปล้อง(พืชน้ำกินได้) ใช้ยอดอ่อน รับประทาน 39.พริก(พืชสวนครัว) ใช้ผลรับประทาน 40.ตะไคร้(พืชสวนครัว) ใช้ต้น รับประทาน 42.ข่า(พืชสวนครัว) ใช้หน่อ หัว รับประทาน 43.โหระพา(พืชสวนครัว) ใช้ใบ ยอดอ่อน รับประทาน 44.โสน(พืชป่ากินได้) ใช้ยอด ดอก รับประทาน 45.มะเขือ(พืชสวนครัว) ใช้ผล รับประทาน 46.แตงกวา(พืชสวนครัว) ใช้ผล รับประทาน 47.ถั่วฝักยาว(พืชสวนครัว) ใช้ฝัก รับประทาน 48.ถั่วพลู (พืชสวนครัว) ใช้ฝัก รับประทาน 49.สาระแหน่(พืชสวนครัว) ใช้ใบ ยอด รับประทาน 50.ผักแพรว(พืชป่ากินได้ทางภาคอีสาน) ใช้ยอด ใบ รับประทาน 51.ใบย่านาง(พืชป่ากินได้ทางภาคอีสาน) ใช้ใบยอด รับประทาน 52.ผักบุ้ง(พืชสวนครัว) ใช้ลำต้น ใบ ยอด รับประทาน 53.ผักกาดนกเขา(พืชป่ากินได้) ใช้ใบ ยอดอ่อน รับประทาน 54.ผักลิ้นห่าน(พืชป่ากินได้ริมทะเล) ใช้ใบ ลำต้น รับประทาน 55.ผักแว่น (ใบบัวบกพืชป่ากินได้) ใช้ใบยอด รับประทาน 56.ผักเหนาะ(พืชสวนครัวคล้ายผักแว่น) ใช้ใบยอด รับประทาน 57.ผักกระเฉด(พืชน้ำกินได้) ใช้ยอดอ่อน รับประทาน 58.ผักชีล้อม(พืชน้ำกินได้) ใช้ยอดอ่อน ใบ รับประทาน 59.ราน้ำ(พืชน้ำกินได้) ใช้ยอดอ่อน รับประทาน 60.ต้นพุงปลา(พืชสวนครัว) ใช้ยอดอ่อน รับประทาน 61.มะสังข์ (พืชสวนครัว) ใช้ยอดอ่อน รับประทาน 62.มะแว้ง (พืชสวนครัว) ใช้ผล รับประทาน 64.มะอืก (พืชสวนครัว) ใช้ผล รับประทาน 65.ผักหวานบ้าน(พืชสวนครัว) ใช้ยอดอ่อน รับประทาน 66.ผักกาดกวางคุ้ง(พืชสวนครัวปลูกโดยใช้มุ้งน้อยจากป่าใหญ่) ใช้ก้านใบ ใบ ลำต้น รับประทาน 67.คะน้า(พืชสวนครัวปลูกโดยใช้มุ้งน้อยจากป่าใหญ่ ) ใช้ ก้านใบ ใบ ลำต้น รับประทาน พืชผักดังกล่าวมาแล้วทั้งหมดข้างต้น สามารถนำมาปลูกเป็นผักไร้พิษข้างบ้านได้ โดยใช้มุ้งน้อยจากป่าใหญ่ ดินผสมสูตรใหม่และปุ๋ยน้ำหมักชีวภาพ หากท่านใดมีความสนใจที่จะปลูกให้เข้าไปดูได้ในเรื่อง"มุ้งน้อยจากป่าใหญ่"ที่นั้นจะบอกรายละเอียดของการทำมุ้งน้อยจากป่าใหญ่ การทำดินผสมสูตรใหม่ และการทำปุ๋ยน้ำหมักชีวภาพ เพื่อใช้ปลูกผักไร้พิษโดยเฉพาะไว้อย่างละเอียดแล้ว สร้างโดย: นายสำนวน นิรัตติมานนท์

ผักพื้นบ้านยับยั้งเซลล์มะเร็ง

Thu, 13 Oct 2011 16:37:46 +0700

วันพฤหัสบดีที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2554 ผักพื้นบ้านยับยั้งเซลล์มะเร็ง ในยุคของการแย่งชิงเพื่อความอยู่รอดในปัจจุบัน ทำให้วิถีชีวิตของคนไทยเปลี่ยนแปลงไปจากอดีตอย่างมาก อาจเนื่องมาจากปัจจัยหลายๆ ด้านรวมทั้งการเปิดรับวัฒนธรรมการบริโภคอาหารจากโลกตะวันตก ซึ่งเป็นอาหารที่ทำจากแป้ง น้ำตาล และไขมันเป็นหลัก จึงทำให้เด็กไทยยุคนี้รับประทานผักกันน้อยมาก บางคนรับประทานผักไม่เป็นเลย กระทั่งต้นหอม ผักชี ในก๋วยเตี๋ยวยังตักออก จึงเป็นอีกสาเหตุหนึ่งทำให้เด็กไทยในปัจจุบันนี้เป็นโรคอ้วนกันมากขึ้น ในปัจจุบันสถานการณ์โรคมะเร็งเป็นปัญหาสาธารณสุขที่สำคัญของทุกประเทศทั่วโลก มีแนวโน้มของผู้ป่วยและเสียชีวิตเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและต่อเนื่อง และสาเหตุของการเกิดโรคมะเร็งนั้นมาจากการรับประทานมากถึง 30% จากการสำรวจวิจัยขององค์การอนามัยโลก (WHO) พบว่าหากรับประทานผัก ผลไม้สด อย่างน้อยวันละครึ่งกิโลกรัม หรือครึ่งหนึ่งของอาหารในแต่ละมื้อ รวมทั้งลดอาหารประเภทไขมันจะสามารถลดความเสี่ยงต่อการเกิดโรคมะเร็งได้ ทั้งนี้เพราะผักและผลไม้สดนั้นมีแร่ธาตุ วิตามิน และสารต้านอนุมูลอิสระมากมาย ที่สามารถยับยั้งการเกิดโรคมะเร็ง โรคหัวใจและไขมันในหลอดเลือดอุดตันได้ มะเร็ง คือ เซลล์เนื้อร้ายที่เจริญเติบโตผิดปกติแทรกซึมเข้าไปในเซลล์ดีที่อยู่โดยรอบเมื่อเข้าไปในเส้นเลือดและน้ำเหลืองแล้วก็จะกระจายไปที่อวัยวะต่างๆ ทำให้เนื้อเยื่อของอวัยวะนั้นเสียไปถ้าเป็นอวัยวะที่ทำหน้าที่สำคัญของร่างกาย เช่น ปอด ตับ สมอง ก็จะทำให้ผู้ป่วยเสียชีวิตในเวลาอันรวดเร็ว จากผลงานวิจัยของนักวิทยาศาสตร์พบว่ามะเร็งอาจเกิดจากสาเหตุ 2 ประการ คือ การได้รับปัจจัยต่างๆ จากสิ่งแวดล้อมภายนอกร่างกาย เช่น สารเคมี รังสีต่างๆ ไวรัส และพยาธิบางชนิด และสาเหตุจากปัจจัยภายในร่างกาย เช่น พันธุกรรม สภาวะภูมิคุ้มกันและสภาวะโภชนาการเป็นต้น แต่ในปัจจุบันเชื่อกันว่ามะเร็งส่วนใหญ่เกิดจากการได้รับสิ่งที่มีพิษหรือสิ่งก่อมะเร็งจากสิ่งแวดล้อม โดยเฉพาะอย่างยิ่งสารเคมีที่ปะปนอยู่ในเครื่องอุปโภคบริโภคต่างๆ สาเหตุของการเกิดมะเร็งในร่างกายนั้นไม่สามารถบอกได้อย่างแน่ชัดว่าเกิดจากสาเหตุใด ส่วนอาการของการเกิดมะเร็งในระยะเริ่มแรกอาจมีการแสดงออกมาอย่างชัดเจน โดยสังเกตความเปลี่ยนแปลงภายในร่างกาย ไม่ว่าจะเป็นตุ่ม ก้อน หรือแผลที่ผิวหนัง เต้านม ริมฝีปาก กระพุ้งแก้มหรือที่ลิ้นผิดปกติ เป็นหูด เป็นแผลเรื้อรังไม่ยอมหายและโตขึ้น ตกขาวหรือเลือดออกกระปิดกระปรอยทางช่องคลอด เป็นต้น นอกจากนี้ ยังดูได้จากประวัติของครอบครัวถึงแม้ว่าโรคมะเร็งส่วนใหญ่ไม่ใช่โรคสืบเนื่องมาจากพันธุกรรมโดยตรง แต่มีแนวโน้มเอียงที่จะเกิดกับพี่น้องครอบครัวเดียวกันได้ หรือมีการประกอบอาชีพที่อยู่ใกล้สารกัมมันตภาพรังสี เป็นระยะเวลานานๆ ก็มีโอกาสเสี่ยงที่จะเป็นมะเร็งในเม็ดเลือดขาว และคนที่สูบบุหรี่มากๆ มีสิทธิ์ที่จะเป็นมะเร็งในปอดสูงมากกว่าคนที่ไม่ได้สูบบุหรี่ แนวทางการป้องกันและต้านโรคมะเร็ง มีการวิจัยว่าเป็นโรคที่ป้องกันได้และสาเหตุการเกิดโรคเกี่ยวข้องกับอาหารถึงร้อยละ 35 และสามารถลดความเสี่ยงของโรค โดยการเปลี่ยนนิสัยการบริโภคไปในทางที่ดี คือการรับประทานอาหารที่มีไขมันต่ำ เน้นพืชผักผลไม้และเมล็ดพืชต่างๆ เช่น มะขาม ยอ ฟักทอง ขี้เหล็ก ฝรั่ง กระเจี๊ยบแดง เห็ดหลินจือ กะเพรา ขมิ้นอ้อย กระชาย บัวบก ดีปลี เป็นต้น เพราะในอาหารเหล่านี้จะมีเส้นใยอาหารมากและมีสารแอนติออกซิเดนซ์ ( Antioxidant ) หรือสารต้านอนุมูลอิสระที่ช่วยป้องกันการเกิดปฏิกิริยาการทำลายเซลล์หรือเนื้อเยื่อและออกฤทธิ์ยับยั้งเซลล์มะเร็ง ในกรณีการดูแลตนเองแบบองค์รวม ตามทฤษฎีการแพทย์แผนไทย น่าจะเป็นแนวทางในการใช้กับการป้องกันโรคร้ายแรงต่างๆ ดังคำกล่าวที่ว่า กินปลาเป็นหลัก กินผักเป็นพื้นแล้วจะแก่อย่างสง่า ตายอย่างสงบ จากสถิติผู้ที่เสียชีวิตในปัจจุบัน พบว่าจำนวนผู้เสียชีวิตจากการเจ็บป่วยด้วยโรคต่างๆ สูงกว่าในอดีตเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ผู้ที่เสียชีวิตจากการชราภาพมีน้อยลง เมื่อเปรียบเทียบกับในอดีตผู้สูงอายุจะมีสุขภาพแข็งแรง ไม่มีโรคร้ายแรงแทรกซ้อน การเสียชีวิตของผู้สูงอายุในอดีตจึงเสียชีวิตอย่างสงบ เช่น นอนหลับแล้วเสียชีวิตไปเลย จากเหตุและผลสันนิษฐานว่าน่าจะเกิดจากการที่คนไทยในอดีตรับประทานแต่สิ่งมีประโยชน์ พืชผักปลอดสารพิษ เพราะเป็นผักพื้นบ้านที่ปลูกไว้รับประทานตามรั้ว รอบๆ บ้าน หรือเก็บจากธรรมชาติที่ขึ้นตามขอบไร่ชายทุ่ง ปลาก็เลี้ยงเองหรือจับจากห้วย หนอง คลอง บึง ตามธรรมชาติ และการปลูกผักเลี้ยงสัตว์ก็เป็นการออกกำลังกายไปด้วย เมื่อทุกมื้อของเราต้องพึ่งพาอาหารและผักสดจากตลาด ก็ควรเลือกอาหารที่มาจากแหล่งผลิตที่ได้รับการรับรองมาตรฐานความปลอดภัยในกระบวนการเพาะปลูกและการผลิต แต่ก็เป็นทางเลือกที่จะยุ่งยากสำหรับชาวบ้านทั่วไปที่ใช้ชีวิตแบบเร่งรีบ สำคัญที่สุดคือพืชผักทั้งหลายก็ควรนำมาล้างให้สะอาด แช่น้ำเปล่า หรือน้ำด่างทับทิม เป็นต้น ซึ่งจะช่วยลดสารเคมีตกค้างไปได้พอสมควรถึงแม้ไม่ใช่ทั้งหมดก็ตาม อย่าลืมกินผักพื้นบ้านให้มากขึ้น เพราะเป็นที่ยอมรับแล้วว่าผักพื้นบ้านและเครื่องเทศประเภท ขิง ข่า ตะไคร้ ใบมะกรูด นั้น เป็นที่ยอมรับว่ามีสารต้านมะเร็งอยู่มาก ที่สำคัญผักพื้นบ้านไม่มีสารฆ่าแมลง ยกเว้นผักบางชนิดที่กลายเป็นผักเศรษฐกิจ เกษตรก็หันมาเร่งการผลิตใช้ปุ๋ยและยา เราก็ต้องระวัง ผักพื้นบ้านปลอดภัยต่อชีวิตและสุขภาพ ที่สำคัญมีโอสถสารมากมาย เรียนรู้การกินการใช้ประโยชน์จากผักพื้นบ้าน เป็นพื้นฐานสู่สุขภาพดีห่างไกลโรคมะเร็งได้. ที่มา http://www.thaipost.net/

ข้อมูลของหนังสือผักเหลียง

Wed, 12 Oct 2011 09:30:12 +0700

ผักเหลียง(เหมียง) โดย ธรรมชาติผักเหมียงเป็นพันธุ์ไม้ป่า เจริญเติบโตได้ดีภายใต้ร่มเงาของ ต้นไม้ พบได้ทั้งบริเวณเนินเขาและที่ราบในความสูงจากระดับน้ำ ทะเล 2 – 500 เมตร หรือสูงกว่านั้น ในบริเวณที่มีดินร่วนซุยและมีความอุดม สมบูรณ์สูง มีต้นไม้ปกคลุมให้ร่มเงาเพียงพอ ฝนตกชุกคือมีปริมาณน้ำฝนไม่น้อย กว่า 300 มิลลิเมตรต่อปี ระยะเวลาฝนตกไม่น้อยกว่า 150 วันต่อปีและฝนแล้ง ติดต่อกันไม่เกิน 45 วัน ผักเหมียงจึงพบมากในภาคใต้ตอนกลางฝั่งตะวันตกของประเทศไทยเป็นส่วนใหญ่ เช่น จังหวัดพังงา ระนอง กระบี่ ตรัง (ฝั่งอันดามัน) ชุมพร (ฝั่งอ่าวไทย) เป็นต้น จะสังเกตเห็นว่าผักเหมียงขึ้นเองตามธรรมชาติ หรือมีการปลูกแถบจังหวัดภาคใต้ฝั่งตะวันตกมากกว่าฝั่งตะวันออก อาจเป็นเพราะปริมาณน้ำฝนชุกและต่อเนื่องในฝั่งตะวันตกจึงเหมาะสมกว่าที่ จังหวัดชุมพรได้มีการปลูกผักเหมียงใต้ร่มเงาไม้ผล เช่น เงาะ ทุเรียน ชมพู่ หรือร่วมกับต้นไม้ชนิดอื่นๆ เช่น จันทร์เทศ กานพลู หมาก โดยปลูกให้ผักเหมียงขยายพันธ์งอกไปเป็นกลุ่มใต้ร่มเงา และมีการเก็บเกี่ยวตลอดโดยให้ต้นสูงได้ประมาณศีรษะคน (สวนนายสนั่น – นาง บุญหนุน ชูกลิ่น ที่ ตำบลวังไผ่ อำเภอเมือง จังหวัดชุมพร) ที่อำเภอนาหม่อม จังหวัดสงขลาได้มีการปลูกผักเหมียงในร่องยาง คนใต้นิยมนำมากินเป็นผักเคียงกับขนมจีนน้ำยาปักษ์ใต้ อาหารที่ได้รับความนิยมที่ประกอบจากผักเหมียง คือ ผักเหมียงต้มกะทิหรือแกงเคย ผักเหมียงได้ชื่อว่าเป็น “ราชินีแห่งผักพื้นบ้านภาคใต้” ลักษณะทั่วไปของผักเหลียง : ชื่อวิทยาศาสตร์ : Gnetum gnemon Linn. var. tenerum Markgr. วงศ์ : GNETACEAE ชื่อสามัญ :ผักกระเหรี่ยง ชื่อท้องถิ่น :เขลียง,เหลียง, เรียนแก่ (นครศรีธรรมราช) ผักกะเหรี่ยง (ชุมพร) ผักเมี่ยง, เหมียง (พังงา) ต้น: ผักเหมียงเป็นไม้พุ่ม สูงประมาณ 2 – 5 เมตร มีเส้นผ่าศูนย์กลางลำต้นประมาณ 20 เซนติเมตร เนื้อไม้ค่อนข้างอ่อนสามารถโน้มลงได้โดยลำต้นไม้หัก ผิวเปลือกเรียบ เปลือกอ่อนมีสีเขียวเมื่อแก่จะเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล ใบ: ใบผักเหมียงมีลักษณะคล้ายยางพารา ใบออกมาจากปลายยอดของต้นและกิ่ง ใบเป็นใบเดี่ยวเรียงตรงข้ามกัน ใบเป็นรูปรีปลายใบเรียวแหลม มีขนาด กว้าง 4 – 10 เซนติเมตร ยาว 10 – 20 เซนติเมตร ก้านใบยาวประมาณ 1 – 2 เซนติเมตร เนื้อใบบางแต่เหนียวคล้ายแผ่นหนัง ใบมีสีเขียวเป็นมัน แต่หากต้นอยู่ในที่โล่งสีของใบจะจางลงหรืออาจขาวทั้งหมด ยอดใบอ่อนมีรสชาติหวานมัน รับประทานได้ทั้งดิบและสุก ดอก : ผักเหมียงมีทั้งดอกตัวผู้และดอกตัวเมีย โดยดอกตัวผู้และดอกตัวเมียจะออกต่างต้นกัน กล่าวคือหากต้นใดมีดอกตัวผู้จะไม่มีดอกตัวเมีย ดอกตัวผู้เป็นดอกขนาดเล็กออกเป็นช่อตาม ข้อของกิ่ง ช่อดอกยาวประมาณ 3 – 4 เซนติเมตร ในแต่ละช่อมีปุ่มดอกขนาดเล็กเรียงกันเป็น ข้อๆ ประมาณ 5 – 8 ข้อ กลีบดอกมีสีขาว ดอกตัวเมียเป็นดอกสมบูรณ์เพศ มีขนาดของดอก ใหญ่กว่าดอกตัวผู้ ดอกออกเป็นช่อตามข้อของกิ่ง ช่อดอกยาวประมาณ 5 – 7 เซนติเมตร ใน แต่ละช่อมีปุ่มดอกเรียงเป็นข้อๆ ประมาณ 7 – 10 ข้อ ทั้งดอกตัวผู้และดอกตัวเมียจะเริ่มออก ดอกในช่วง เดือนพฤศจิกายน – ธันวาคม ผลแก่สามารถเก็บไว้ขยายพันธุ์ได้ในช่วงเดือนมีนาคม – เมษายน ผักเหมียงจะออกดอกเมื่อมีอายุประมาณ 5 – 6 ปี ผล : จะมีลักษณะเป็นรูปกระสวย เปลือกกว้างประมาณ 1 – 1.5 เซนติเมตร มีความยาว ประมาณ 2.5 – 4 เซนติเมตร ผลอ่อนมีเปลือกสีเขียว เมื่อแก่จัดเปลือกและเนื้อจะมีสีเหลือง เนื้อมีรสหวาน ใน 1 ช่อจะมีผลประมาณ การปลูกผักเหมียง : ผักเหมียงควรปลูกในที่ร่ม มีดินร่วนซุย มีความอุดมสมบูรณ์สูง และมีฝนตกชุกและต่อเนื่อง ในปัจจุบันมีการปลูกผักเหมียงมากขึ้น โดยการปลูกแซมสวนยางพารา สวนมะพร้าว และสวนสมรม การปลูกผักเหมียงเพื่อการบริโภคนั้น มักจะตัดต้น ไม่ให้สูงเกินมือเอื้อมถึง การขยายพันธุ์ผักเหลียง : สามารถขยายพันธุ์ได้หลายวิธีคือ การเพาะเมล็ด ตอนกิ่ง และการใช้ต้นจากราก แขนง 1. การเพาะเมล็ดผักเหลียง นำเมล็ดมาล้างให้สะอาด แล้วนำไปเพาะบนกระบะที่มีส่วนผสมของดินทรายกับขี้เถ้าแกลบ กลบให้วัสดุเพาะเสมอเมล็ด รดน้ำให้ชุ่มอยู่เสมอ เมล็ดจะเริ่มงอกประมาณเดือนที่ 4 จนถึง 1 ปี ต้นที่ได้จากการเพาะเมล็ดจะมีอัตราการรอดสูง ทรงพุ่มสวย ทนแล้งได้ดี แต่อายุการเก็บเกี่ยวต้องใช้เวลาประมาณ 2 ปี 2. การตอนกิ่งผักเหลียง การตอนกิ่งควรตอนจากต้นหรือกิ่งกระโดงที่ไม่อ่อนหรือแก่จนเกินไป โดยสังเกตเปลือกของกิ่งควรมีสีน้ำตาลอมเขียวเล็กน้อย การควั่นควรควั่นให้ชิดกับข้อ รอยควั่นมีระยะห่างกันเท่ากับเส้นรอบวงของต้นหรือกิ่งที่จะตอน เมื่อควั่นเสร็จแกะเปลือกขูดเนื้อเยื่อเจริญออกให้หมด ใช้ขุยมะพร้าวแช่น้ำจนอิ่มใส่ถุงพลาสติกผูกปากถุง กรีดถุงจากก้นถึงปากถุงนำมาหุ้มที่รอยควั่นผูกเชือกหัวท้ายให้แน่น หมั่นตรวจดูความชื้นอย่าปล่อยให้แห้งรากจะงอกภายในเวลาประมาณ 2 – 3 เดือน ตรวจดูรากสามารถดูดน้ำได้หรือไม่ เมื่อรากทำงานดีแล้วตัดเอาลงถุงปลูก เมื่อต้นแข็งแรงดีจึงนำลงหลุมปลูก การปลูกด้วยกิ่งตอนจะได้ทรงพุ่มดี ให้ผลผลิตมากและรวดเร็ว 3. การใช้ต้นจากรากแขนง ผักเหมียงที่มีอายุประมาณ 4 – 5 ปี หากต้นและรากเจริญดีก็จะงอกต้นใหม่ สามารถขุดนำไปปลูกได้ แต่อัตราการรอดตายประมาณร้อยละ 50 – 80 เพื่อเพิ่มอัตราการรอดตายควรนำต้นใหม่มาปลูกในถุงเพาะชำจนมีความแข็งแรงเสีย ก่อนนำลงปลูก 4. การเตรียมพื้นที่ปลูกผักเหลียง ระยะปลูก 3 x 3 เมตร ต้นพันธุ์ที่ใช้ต้องเป็นพันธุ์ที่แข็งแรง วางต้นพันธุ์ให้เอียง 45 องศา ในหลุมที่ขุดแล้วกลบดินแต่พอแน่น รดน้ำให้ชุ่มใช้ไม้หลักปักผูกเชือกให้เรียบ ร้อยเพื่อป้องกันลม ควรปลูกในช่วงต้นฤดูฝนหรือช่วงฝนตกจะช่วยให้ไม่เสียเวลา และแรงงาน ในการรดน้ำ การให้ปุ๋ยแบ่งใส่ 2 ครั้ง ในช่วงต้นฤดูฝนและปลายฤดูฝน ใช้ปุ๋ยสูตร 15 -7 - 18, 15 - 15 - 15 ผสมกับปุ๋ยสูตร 12 - 5 - 14 อัตรา 30 กิโลกรัม/ไร่/ปี กรณีปลูกร่วมในสวนยาง ในสวนไม้ผล ในช่วงต้นฤดูฝนใช้ปุ๋ยสูตร 15 - 15 -15 อัตรา 50 กิโลกรัม/ไร่/ปี 5.การเก็บเกี่ยวผักเหลียง เริ่มเก็บเกี่ยวเมื่อต้นผักเหมียงมีอายุ 2 ปีขึ้นไป เก็บเกี่ยว 15-30 วัน/ ครั้ง เก็บยอดอ่อนถึงยอดเพสลาด ควรเด็ดให้ชิดข้อ ไม่เด็ดกลางข้อหรือตัด เพราะจะทำให้การแตกยอดอ่อนในครั้งต่อไปจะช้า เมื่อเก็บแล้วอย่าให้ใบหรือยอดอ่อนนั้นถูกแสงแดดและลม ควรพรมน้ำแต่พอชุ่ม สามารถเก็บได้นาน ประมาณ 5-6 วัน โรคและแมลงที่ปรากฏ : 1. โรคใบจุดส่าหร่าย (Agal leaf-spot, red rust) เชื้อสาเหตุ : Cephaleuros virescens ลักษณะของโรค : เป็นจุดกลมขนาด 3-5 มิลลิเมตร มองเห็นเป็นขุยฟูเหมือนกำมะหยี่ มีสีเขียวอมเหลือง สีส้มหรือสีน้ำตาลอมส้ม เมื่อขูดจุดแผลจะหลุดโดยง่าย เนื้อเยื่อเป็นสีเหลือง 2.ตะไคร่บนใบ (Leaf epiphyte) เชื้อสาเหตุ : เป็นการเจริญร่วมกันของราและสาหร่าย ลักษณะของโรค : เป็นจุดเล็ก ๆ อาจมีสีขาวอมเทา สีเขียวอ่อน หรือสีอื่น ๆ พบในพื้นที่ที่มีความชื้นสูง ทรงพุ่มหนาทึบ ไม่ตัดแต่งกิ่ง การใช้ประโยชน์จากต้นเหลียง : ใบผักเหมียงใช้รับประทานสดและประกอบเป็นอาหาร เช่น แกงเลียง ต้มกะทิ ใช้ห่อเมี่ยงคำ ผัดวุ้นเส้น แกงไตปลา และผัดผัก ในประเทศมาเลเซียและอินโดนีเซีย นิยมนำเนื้อในเมล็ดของผักเหมียงมาทำข้าวเกรียบ สรรพคุณทางยา ใบ รับประทานเพื่อบำรุงเส้นเอ็น กระดูก สายตา และสามารถนำมาใช้ลอกฝ้าได้อีกด้วย การตลาดและลู่ทางการค้าของผักเหลียง : ผักเหมียงมีขายทั่วไปตามตลาดชุมชนในภาคใต้ โดยขายเป็นกำ กำละ 5 – 20 บาท แล้วแต่ขนาดกำ โดยปกติแล้วเมื่อนำผักเหมียง มาปรุงเป็นอาหารผักเหมียงจะยุบตัวมาก จึงต้องใช้ในปริมาณมากพอควร ในอดีตผักเหมียงนิยมบริโภคกันในจังหวัดภาคใต้ฝั่งทะเลอันดามัน และมีการบริโภคกันบ้างแถบจังหวัดชุมพรและสุราษฎร์ธานี ปัจจุบันนี้ได้มีการขยายพื้นที่การปลูกผักเหมียงมายังจังหวัดในภาคใต้ฝั่ง อ่าวไทย เช่น จังหวัดสงขลา เป็นการขยายตลาดมาสู่ผู้บริโภคได้มากขึ้น คาดว่าผู้บริโภคในกรุงเทพฯและภาคอื่นของประเทศจะบริโภคผักเหมียงกันมากขึ้น ตามการเคลื่อนย้ายของประชากร และการให้ข้อมูลการบริโภคที่ทำได้แพร่หลายและกว้างขวางขึ้น เขียนโดย ART THESIS:CRU ที่มา http://www.blogger.com/profile/00572948875347488907

การขจัดสารพิษในผักผลไม้

Wed, 12 Oct 2011 08:55:11 +0700

สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา. กองพัฒนาศักยภาพผู้บริโภค ผักและผลไม้เป็นอาหารที่มีประโยชน์ต่อร่างกาย อุดมด้วยวิตามิน และเกลือแร่ นอกจากนี้ยังให้เส้นใยอาหาร ผู้บริโภคผักผลไม้เป็นประจำ จะมีร่างกายแข็งแรง ระบบย่อยอาหารและระบบ ขับถ่ายดี ปัจจุบันนี้ผักและผลไม้ปลอดสารเคมีเป็นที่นิยมในการบริโภคมากแถมยังขายได้ราคาดีอีกต่างหาก จึงมีการผลิตกันออกมาขายแข่งกันมาก ที่จริงก็น่าจะดีเพราะผู้บริโภคมีโอกาสเลือกมากขึ้น แต่ที่ระบุว่า “ปลอดสารเคมี” นั้นปลอดภัยจริงหรือ ถึงแม้จะปลอดสารเคมี แต่เชื้อโรคและพยาธิก็ยังเป็นสิ่งที่ไม่อาจมองข้ามความปลอดภัยไปได้อยู่ดี การมาทำความรู้จักถึงพิษภัยที่แฝงมากับผักและผลไม้ และวิธีการที่จะกำจัดเอาพิษภัยนั้นออกไป น่าจะเป็นวิธีป้องกันตัวเราได้ดีที่สุดอันตรายจากผักผลไม้มี 3 ประเภท ได้แก่1. อันตรายจากพยาธิและเชื้อโรค2. อันตรายจากสารฟอกขาว3. อันตรายจากสารพิษตกค้างซึ่งจะกล่าวในรายละเอียดต่อไป1. อันตรายจากพยาธิและเชื้อโรคเพื่อลดต้นทุนในการผลิต เกษตรกรบางรายได้นำเอาอุจจาระคนหรือมูลสัตว์สดมาใช้เป็นปุ๋ยรดผักตามแหล่งเพาะปลูกต่างๆ ซึ่งทำให้เกิดการปนเปื้อนของไข่พยาธิ ตัวอ่อนพยาธิ และเชื้อโรคของระบบทางเดินอาหารชนิดต่างๆในผักสด โดยทั่วไปผักที่พบไข่พยาธิ ตัวอ่อนพยาธิหรือเชื้อโรคได้มาก มักเป็นผักชนิดที่ใบไม่เรียบ และซ้อนกันมากๆ เช่น ผักกาดขาว สะระแหน่ ผักชี ต้นหอม และ กะหล่ำปลี เป็นต้น ซึ่งเป็นผักสดที่คนไทยนิยมบริโภคสดๆ ทำให้มีโอกาสได้รับไข่พยาธิ หรือเชื้อโรคเข้าไปได้มาก ทำให้เป็นโรคพยาธิได้เช่น โรคพยาธิตืดหมู โรคพยาธิแส้ม้า โรคพยาธิไส้เดือน เป็นต้น หรือโรคของระบบทางเดินอาหาร เช่น โรคบิด โรคอหิวาตกโรค และโรคไทฟอยด์ เป็นต้น2. อันตรายจากสารฟอกขาว(โซเดียมไฮโดรซัลไฟต์) สารฟอกขาวหรือโซเดียมไฮโดรซัลไฟต์ (Sodium Hydrosulfite) หรือที่รู้จักดีในชื่อ “ผงซักมุ้ง” ซึ่งพ่อค้าแม่ค้านำไปแช่ผักและผลไม้บางชนิด เช่น ถั่วงอก หน่อไม้ไผ่ตง ขิงหั่นฝอยและ กระท้อน เป็นต้นบางครั้งยังใส่ในอาหารอื่นเช่น น้ำมันมะพร้าว หน่อไม้ดอง น้ำตาลมะพร้าว และทุเรียนกวนฯลฯ ถ้าได้รับสารนี้โดยการบริโภค จะทำให้เกิดการอักเสบของอวัยวะที่สัมผัสกับอาหาร เช่นปาก ลำคอ กระเพาะอาหาร เกิดการปวดท้อง อาเจียน แน่นหน้าอก หายใจไม่สะดวก ความดันโลหิตจะลดลงอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้แพ้อย่างรุนแรงหรือผู้ป่วยโรคหอบหืดจะมีอาการช็อกหมดสติและเสียชีวิต บุคคลปกติหากบริโภคสารโซเดียมซัลไฟต์เข้าไปถึง 30 กรัม อาจทำให้เสียชีวิตได้ ตามกฎหมาย กระทรวงสาธารณสุขไม่อนุญาตให้ใช้สารนี้ในอาหารไม่ว่าจะปริมาณเท่าใดก็ตาม หากมีการใช้จะจัดเป็นอาหารไม่บริสุทธิ์ ผู้ผลิต นำเข้าเพื่อจำหน่าย หรือจำหน่ายอาหารไม่บริสุทธิ์ ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินสองปีหรือปรับไม่เกินสองหมื่นบาทหรือทั้งจำทั้งปรับ สำหรับผู้บริโภคไม่ควรเลือกซื้ออาหารที่มีสีขาวสวยน่ารับประทานเท่านั้น ควรเลือกซื้ออาหารที่สะอาดและมีสีใกล้เคียงธรรมชาติ จะปลอดภัยกว่าการทดสอบอาหารว่ามีสารฟอกขาวหรือไม่ สามารถทำได้โดยใช้ชุดทดสอบโซเดียมซัลไฟต์ในอาหารของกองอาหาร กรมวิทยาศาสตร์การแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข โทร (02)951-0000-9ต่อ 9561,95623. อันตรายจากสารพิษตกค้าง ปัจจุบันนี้มีการใช้สารพิษทางการเกษตรเพื่อป้องกันและกำจัดศัตรูพืชกันอย่างแพร่หลาย โดยที่เกษตรกรผู้ใช้ขาดความรู้ความเข้าใจที่ดี มีการใช้สารพิษกำจัดศัตรูพืชในปริมาณที่มากเกินความจำเป็น การใช้สารพิษร่วมกันหลายชนิดหรือการเก็บผลผลิตก่อนครบกำหนดระยะเวลาที่กำหนดหลังจาการใช้สารพิษ ทำให้สารพิษสลายตัวไม่หมดเกิดการตกค้างในผักสดได้ เมื่อได้รับสารพิษเข้าไปในปริมาณน้อยๆ แต่บ่อยครั้งเป็นเวลานาน จะสะสมเพิ่มปริมาณมากขึ้นจนทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของเซลจนกลายเป็นเซลมะเร็งลุกลามไปยังส่วนต่างๆของร่างกายได้ เช่นมะเร็งของตับและมะเร็งของลำไส้ เป็นต้น สำหรับพิษภัยของยาฆ่าแมลง หากได้รับในปริมาณมากจะทำให้เกิดพิษโดยแบ่งตามลักษณะการเกิดพิษ แบ่งได้เป็น 2 ชนิดคือ 1. สารที่เป็นอันตรายต่อระบบประสาทส่วนกลางได้แก่ ดีดีที เอ็นดริน ดีลดริน ออลดริน คลอร์เดน และเฮพตาคลอร์ เป็นต้น สารเหล่านี้ทำลายสมดุลของธาตุสำคัญในเซลล์ประสาท ทำให้การทำงานผิดปกติ มีอาการชาของใบหน้า ลิ้น และริมฝีปาก มีอาการมึนงง ชักกระตุก และสั่น2 . สารที่มีผลต่อเอนไซม์ของระบบประสาท ได้แก่ มาลาไธออน พาราไธออน ไดคลอร์วอส ไดเมทโธเอท ไดอะซีนอน คาร์บาริล และคาร์โบฟูราน สารเหล่านี้ถ้าได้รับในปริมาณมาก ทำให้ปริมาณเอนไซม์ของระบบประสาทที่ชื่อ”โคลินเอสเตอเรส”ในร่างกายลดลง มีอาการทางประสาท ปวดศีรษะ ง่วง สับสน ฝันร้าย ตื่นเต้นตกใจง่าย มองไม่ชัด อ่อนเพลีย คลื่นไส้ เป็นตะคริว ชัก ท้องร่วง เหงื่อออก รูม่านตาหรี่เล็ก น้ำตาและ น้ำลายไหล อาเจียน กล้ามเนื้อสั่นกระตุกสำหรับผักสดที่พบว่ามีสารพิษตกค้างที่พบได้บ่อยเรียงจากมากไปน้อย ได้แก่ ผักกวางตุ้ง กะหล่ำปลี ผักกาดขาว ถั่วฝักยาว และคะน้า ดังนั้น สิ่งสำคัญในการบริโภคผักอย่างปลอดภัย จะต้องคำนึงถึงหลักซึ่งจะกล่าวต่อไปวิธีหลีกเลี่ยงสารเคมีในผักผลไม้1. อย่ากินผักซ้ำซาก ควรกินผักตามฤดูกาล การกินผักนอกฤดูกาล ผู้ปลูกมักใส่ปุ๋ยและยาฆ่าแมลงมาก โดยเฉพาะอย่ายิ่งถ้าเรากินผักชนิดเดิมบ่อยๆ โอกาสที่เราจะได้รับสารเคมีจากผักชนิดนั้นก็ยิ่งมากตามไปด้วย หากต้องการหลีกเลี่ยงสารพิษ สามารถทำได้โดยการกินผักตามฤดูกาล ซึ่งพืชจะแข็งแรง ทนทานต่อโรคและแมลงมากกว่าเมื่อนำมา ปลูกนอกฤดู ดังนั้น จึงควรพิจารณากินผักตามฤดูกาล2. หันไปกินผักพื้นบ้าน ผักพื้นบ้านของไทยมีอยู่มากมาย แต่ละชนิดล้วนมีรสชาติอร่อยคุณค่าทางโภขนาการสูง และมีสรรพคุณทางยาช่วยป้องกันโรค ผักพื้นบ้านเป็นผักที่แข็งแรง ปลูกง่าย ไม่ค่อยมีโรค และแมลงรบกวน จึงไม่ต้องใช้สารเคมีในการปลูก การบริโภคผักพื้นบ้านจึงลดการเสี่ยงต่อสารเคมีไปได้มาก ผักพื้นบ้าน เช่น กระเจี๊ยบ กระชาย กระถิน กระเทียม กล้วย กะเพรา ขมิ้น ข่า ขิง ขี้เหล็ก แค ชะพลู ชะอม ตะไคร้ ตำลึง แตงโมอ่อน น้ำเต้า บัวบก บัวสาย ใบแมงลัก ผักโขม ผักเสี้ยน พริกไทอ่อน ฟักทอง มะกรูด มะขาม มะเขือพวง มะเขือยาว มะม่วง มะยม มะละกอ มันเทศ ยอดมะพร้าวอ่อน สะเดา สะตอ สะระแหน่ สับปะรด โหระพา กระสัง กระเจี๊ยบแดง ขจร งิ้ว จิก ชะมวง ทองหลาง บอน บุก ใบปอ ใบมะม่วงหิมพานต์ ใบย่านาง ใบเล็บครุฑ ผักกูด ผักแต้ว ผักปลัง ผักแว่น ผักหวานบ้าน ผักหวานป่า ผักเหมียง ฟักข้าว มะกอก มะตูม มะเฟือง มะรุม มะอึก มันสำปะหลัง ยอ ลูกเหรียง และโสน เป็นต้น 3. การล้างผักลดสารพิษการล้างผักที่ซื้อมาจากตลาดหรือซุปเปอร์มาเก็ต จะช่วยล้างสารพิษที่ปนเปื้อนไปได้มาก แม้แต่ผักปลอดสารพิษ ก็ควรล้างก่อน - ถั่วแห้งทุกชนิด ควรล้างน้ำให้สะอาดก่อนนำไปปรุงอาหาร และถ้าต้มควรต้มทิ้งน้ำครั้งแรกไปเพื่อล้างเอายาฆ่าแมลงบนถั่วออกไป- ผักผลไม้ที่ปอกเปลือกได้ ควรปอกเปลือกก่อนรับประทาน4. เลือกซื้อผักที่ปลอดภัยจากสารพิษหรือผักเกษตรอินทรีย์ถ้าเป็นไปได้อาจเลือกซื้อผักที่ปลอดภัยจากสารพิษที่มีการรับรองจากทางราชการ เช่น กรมวิชาการเกษตร หรือกรมส่งเสริมการเกษตร ซึ่งแม้จะใช้สารเคมีแต่มีการควบคุมให้อยู่ในระดับมาตรฐาน หรือเลือกซื้อผักเกษตรอินทรีย์ ซึ่งเป็นผักที่ปลูกโดยไม่ใช้ปุ๋ยเคมีและยาฆ่าแมลง ซึ่งมีสำนักงานมาตรฐานเกษตรอินทรีย์เป็นผู้ตรวจสอบและรับรอง ถ้าไม่มีผักปลอดสารพิษให้เลือกผักที่มีรูพรุนเป็นรอยกัดแทะของหนอนหรือแมลงอยู่บ้าง แสดงว่าใช้สารฆ่าแมลงไม่มาก ในกรณีของสารพิษตกค้างจากสิ่งแวดล้อม ผักประเภทกินหัวจะมีสารพิษตกค้างมากกว่าผักประเภทกินใบ สำหรับการเลือกซื้อผลไม้ ควรเลือกซื้อผลไม้ที่มีมดขึ้นตามกิ่งและผล เพราะอาจเชื่อได้ว่ามีสารพิษตกค้างบนเปลือกไม่มาก5. การปลูกผักกินเองมีวิธีการมากมายที่จะปลูกผักกินเอง แม้แต่คนที่อยู่ในเมืองหรือมีพื้นที่จำกัด เช่นปลูกผักในกระถาง ปลูกผักลอยฟ้า ปลูกผักริมรั้ว และปลูกผักสวนครัว เป็นต้น บทความเผยแพร่ กองพัฒนาศักยภาพผู้บริโภค บทความเพิ่มเติม http://elib.fda.moph.go.th/library/

ผักพื้นบ้านต่อการต้านสารอนุมูลอิสระ

Tue, 11 Oct 2011 14:24:47 +0700

เรียบเรียงโดย : เกศศิณี ตระกูลทิวากร แต่เดิมนั้นผู้บริโภคได้รับการบอกกล่าวให้คำนึงถึงองค์ประกอบในอาหาร 5 หมู่คือ คาร์โบไฮเดรต โปรตีน ไขมัน วิตามิน เกลือแร่และน้ำ เพื่อให้มีสุขภาพสมบูรณ์ ทว่าปัจจุบันจากการค้นคว้าวิจัยเรื่องสารประกอบในอาหารกับสุขภาพ มีความเข้าใจมากขึ้นว่าทำอย่างไรจึงจะทำให้สุขภาพแข็งแรง พบว่าโรคบางชนิดมีอาหารเป็นต้นเหตุ เช่น โรคหัวใจและโรคมะเร็ง เกิดจากการรับประทานอาหารประเภทเนื้อสัตว์มากเกินควร และพบว่าในอาหารประเภทผักผลไม้มีเส้นใยอาหารและสารไฟโตเคมีคอล (phytochemical) เป็นประโยชน์ต่อสุขภาพ ดังนั้นประเทศซีกตะวันตก เช่น สหรัฐอเมริกา และยุโรป ที่ประชาชนนิยมบริโภคอาหารประเภทเนื้อสัตว์ จึงทำการรณรงค์อย่างหนักให้ประชาชนรับประทานผักหรือผลไม้ทุกวัน เพื่อป้องกันการเกิดโรคหัวใจและมะเร็ง ซึ่งมีอัตราการเป็นโรคสูงในประเทศดังกล่าว สำหรับประเทศไทยนั้นอัตราการเป็นโรคจะสูงขึ้น หากเรายังยึดวัฒนธรรมการบริโภคเนื้อสัตว์ดังประเทศซีกโลกตะวันตก ทั้ง ๆ ที่เรามีอาหารประจำท้องถิ่นหลากหลายชนิดที่มีผักเป็นส่วนประกอบหลัก เช่น แกงเลียง แกงส้มของชาวภาคกลาง แกงอ่อม แกงส้มของชาวอีสาน แกงแค แกงผักพื้นเมืองต่าง ๆ ของชาวเหนือ หรือแกงไตปลา แกงส้มของชาวใต้ ประเทศไทยมีผักพื้นบ้านเป็นร้อย ๆ ชนิด บริโภคทั้งแบบสด นึ่ง ลวก ต้น หรือผัด หลากหลายกรรมวิธีและรสชาดที่บรรพบุรุษคิดค้นไว้ อีกทั้งให้ความรู้ในทางยาของผักบางตัวที่เรียกกันว่า สมุนไพร เป็นภูมิปัญญาชาวบ้านที่ได้เผยแพร่สู่สาธารณชนแล้ว และขณะนี้ทางสถาบันค้นคว้าและพัฒนาผลิตภัณฑ์อาหาร ได้ทำการวิจัยถึงศักยภาพของผักพื้นบ้านไทย ที่มีฤทธิ์ต้านสารอนุมูลอิสระและต้านสารก่อกลายพันธุ์ ซึ่งผลงานวิจัยน่าจะเป็นข้อมูลที่มีประโยชน์ต่อผู้บริโภคทั้งประเทศ โรคหลอดเลือดแดงแข็ง (Atherosclerosis) จากสารอนุมูลอิสระ หลอดเลือดแดงตีบและแข็งเนื่องจากการฝังตัวของไขมันที่ผนังหลอดเลือดแดง ดังรูปที่ 1 มีขบวนการเกิดดังนี้ ในกระแสเลือดจะมีสารต่าง ๆ มากมาย ซึ่งรวมถึง LDL (Low Density Lipoprotein) สารอนุมูลอิสระชนิดต่าง ๆ และ macrophage ที่เกี่ยวข้องกับการเกิดโรค ในสาร LDL นั้น ประกอบด้วย ไขมัน โปรตีน โคเลสเตอรอล และโคเลสเตอรอลเอสเทอร์ ไขมันที่เป็นองค์ประกอบมีกรดไขมันที่ไวต่อการถูกออกซิไดซ์นี้เองที่จะถูกกระทำโดยสารอนุมูลอิสระ หลังจากกรดไขมันถูกออกซิไดซ์ LDL นั้น จะกลายเป็น oxidized LDL เป็นสิ่งแปลกปลอม ซึ่งพร้อมที่จะถูกกำจัดโดย macrophage (ทำหน้าที่กำจัดสิ่งแปลกปลอมในกระแสเลือด) แบบล้อมกลืน หลังจาก oxidized LDL รวมตัวกับ macrophage โฟมเซลล์ (foam cell) จะถูกสร้างขึ้น ซึ่งประกอบด้วยหยดของสารโคเลสเตอรอล และของสารโคเลสเตอรอลเอสเทอร์ และโฟมเซลล์นี้เองจะไปฝังตัวที่ผนังหลอดเลือดแดง ผนังหลอดเลือดแดงส่วนนี้จะได้รับสาร growth factor จาก macrophage กระตุ้นให้เซลล์กล้ามเนื้อเรียบแบ่งตัว ซึ่งในที่สุดทำให้หลอดเลือดแดงตีบและแข็ง สารอนุมูลอิสระ (HOo O2o ROo ROOo) มีแหล่งที่มาจาก 1) อาหารที่มีกลิ่นหืน เกิดจากกรดไขมันถูกออกซิไดซ์ ซึ่งจะให้สารของกลิ่นหืน และสารอนุมูลอิสระ 2) จากปฏิกิริยาลูกโซ่ของปฏิกิริยาออกซิเดชั่นของกรดไขมันตั้งต้นจากสารอนุมูลอิสระ 1 ตัว 3) ในระบบการทำงานของร่างกายมนุษย์ตามธรรมชาติ สารอนุมูลอิสระเป็นสารที่ร่างกายต้องเกี่ยวข้องตามระบบธรรมชาติ ที่สร้างความเปลี่ยนแปลงในทางลบแก่ร่างกายได้ และแน่นอนว่าร่างกายเราก็ต้องมีระบบอื่น ๆ มาแก้ไขความเสียหายที่ถูกสร้างขึ้นตามสมดุลธรรมชาติ แต่ทว่าสมดุลธรรมชาติอาจเสียได้ ดังนั้นการปรับสมดุลอาจทำได้โดยการรับประทานอาหารที่มีสารต้านอนุมูลอิสระ/สารต้านปฏิกิริยาออกซิเดชั่น (antioxidant) ซึ่งพบในพืชผัก ผลไม้ โดยสารต้านอนุมูลอิสระทำหน้าที่ป้องกันการเกิด/สร้างสารอนุมูลอิสระ กำจัดสารอนุมูลอิสระก่อนเข้าทำลายไขมัน โปรตีน หรือ nucleic acid ของเซลล์ ทำการซ่อมแซมสิ่งที่ถูกทำลายจากปฏิกิริยาออกซิเดชั่น ขจัดโมเลกุลที่ถูกทำลาย ซ่อมแซมสิ่งที่ถูกทำลายจากปฏิกิริยาออกซิเดชั่น ขจัดโมเลกุลที่ถูกทำลาย และป้องกันการก่อกลายพันธุ์ด้วยสาเหตุจากโมเลกุลที่ถูกทำลาย ผักพื้นบ้านต่อการต้านสารอนุมูลอิสระ ทางสถาบันค้นคว้าและพัฒนาผลิตภัณฑ์อาหารได้ทำการวิจัยถึงศักยภาพของฤทธิ์ต้านสารอนุมูลอิสระในผักพื้นบ้านไทยจำนวนมากมายกว่าร้อยชนิด ศักยภาพในการต้านสารอนุมูลอิสระของผักพื้นบ้านไทย สูง มีปริมาณสารต้านอนุมูลอิสระ > 2% ของน้ำหนักผักแห้ง กลาง มีปริมาณสารต้านอนุมูลอิสระ 0.36- 2% ของน้ำหนักผักแห้ง ต่ำ มีปริมาณสารต้านอนุมูลอิสระ < 0.36% ของน้ำหนักผักแห้ง ฝอยทอง ผักหนาม ผักแปม ผักฮ้วน ยอดมะม่วง ฝักกระถิ่น ยอดกระถิน ผักเม็ก ยอดถั่วลันเตา ผักบุ้งไทย ผักกาดนกเขา ยอดมะปริง ตะไคร้ ลูกเนียง ยอดมันเทศ ยอดทำมัง ยอดเหมียง (เหลียง) ยอดหมุย ยอดมันปู ขี้เสียด ผักปู่ย่า (ช้าเลือด) ยอดมะปราง ใบมะเม้า บัวเผื่อน ยอดมันแกวเขียว ผักพาย (ตาลปัตรฤาษี) ผักโขมใหญ่ ผักโขมไทย ดอกโสน ถั่วฝักยาว ผักไผ่ (ผักแพว) ฝักมะลิดไม้ (เพกา) หอมแย้ ผักขี้หูด ยอดผักปลัง ดอกผักปลัง ผักเสี้ยว ผักเกี๋ยงพา ผักคาวทอง (พลูคาว) ผักเฮือด ขนุนอ่อน ผักเซียงดา ผักเสี้ยน มะแขว่น ผักอีหล่ำ (มะกล่ำตาช้าง) ผักขะแยง ถั่วแปบ สะแล ผักเหมือด ผักกระเผ้กขี้ขวง (สะเดาดิน) ผักติ้ว ใบชะพลู ใบบัวบก ใบยอ ผักบุ้งจีน ผักชีฝรั่ง ผักชีลาว ยอดสะเดา (ดอก) ใบขี้เหล็ก ใบแมงลัก ยอดพริก ใบชะอม พริกไทยอ่อน ผักชี ตั้งโอ๋ ยอดเล็บครุฑ บอน ใบชะมวง ลูกเหรียง ถั่วพู ฝักมะรุม ใบยี่หร่า (กะเพราช้าง) ผักคะน้า บวบ ใบตำลึง สะตอ ส้มเม่า ผักชีล้อม ผักชีไร่ (ผักแย้) ผักริ้น ถั่วลาย ยอดมะกอกไทย ยอดเทียม ดอกขี้เหล็ก แตงโมอ่อน ผักหนอก ต้นกระชาย ดอกกระเจียวแดง ผักกระสัง ขมิ้นชัน กุยซ่าวขาว กุยช่าย ดอกแคบ้าน ผักหวานบ้าน เล็บรอก ดอกสัง มะเขือตอแหล มะเขือเปราะม่วง ผักก้านตง ผักแว่น ใบปอ ลูกมะแว้ง ต้นข่าอ่อน ดอกข่า ใบสะเดาอ่อน ดอกผักเซียงดา กี๋กุ๊ก พ่อค้าตีเมีย ผักเผ็ด (ผักคราด) ผักแส้ว ดอกแค หางค่าง ใบย่านาง งิ้ว ผักโขมเล็ก กระบก ดีปลี บวบงู ผักหวานป่า ใบกะเพรา ใบโหระพา ดอกผักชีฝรั่ง หัวปลี ผักกูด คูน ยอดมะระจีน จะค่าน ผักแมะ เผือกหอม ยอดมะขาม ลูกเถาคัน ยอดฟักทอง เห็นมัน เห็ดตับเต่า เห็ดลม ต้าง มะข่วน กำบิด เห็นขอนขาว เห็ดเผาะ ลูกเนียงนก ปูเลย (ไพล) เห็ดแครง ลูกแฟบ หัวแส้ เห็ดปลวก เห็ดโคน การเกิดโรคมะเร็งและการยับยั้งด้วยสารสกัดจากพืช ขั้นตอนการเกิดโรคมะเร็งเริ่มจากการกลายพันธุ์ (mutation) ของ DNA ในเซลล์หนึ่ง เกิดผิดปกติทำให้เซลล์เพิ่มจำนวน (cell proliferation) และเมื่อเพิ่มมากขึ้น ๆ จะกลายเป็นก้อนเนื้องอก จากนั้นเซลล์ที่ผิดปกติจะเคลื่อนย้ายไปยังส่วนอื่นของร่างกาย และทำให้เซลล์เพิ่มจำนวนกลายเป็นก้อนเนื้องอกอีก แต่จากรายงานการวิจัยด้านการยับยั้งการเกิดมะเร็งพบว่า สารที่เป็นองค์ประกอบในพืชผักและผลไม้บางชนิดมีคุณสมบัติยับยั้งการก่อกลายพันธุ์ หรือการเกิดเนื้องอกได้ ขั้นตอนที่สารสกัดจากพืชผักและผลไม้มีบทบาทต่อการยับยั้งคือ ทำให้ DNA ที่กลายพันธุ์กลับกลายเป็น DNA ปกติ ยับยั้งการเจริญของเซลล์กลายพันธุ์ ยับยั้งการแพร่กระจายของเซลล์กลายพันธุ์ และทำให้สารก่อกลายพันธุ์เสียคุณสมบัติ ซึ่งจะไม่เป็นอันตรายต่อเซลล์ต่อไป ผักพื้นบ้านของไทยเรานั้น มีจำนวนมากที่พบว่ามีสารที่มีคุณสมบัติด้านการเกิดโรคมะเร็งไม่ขั้นตอนใดก็ขั้นตอนหนึ่ง ได้ทำการวิจัยถึงคุณสมบัติของผักพื้นบ้านไทยที่มีฤทธิ์ต้านการก่อกลายพันธุ์กว่า 100 ชนิด พบว่าผักที่มีฤทธิ์ต้านการก่อกลายพันธุ์อันเกิดจากสาร Trp-P-1 Trp-P-2 และ PhIP ซึ่งพบในอาหารปิ้ง ย่าง ทอด สูงมากคือ ฝักเพกา (มะลิดไม้) ยอดหมุย ยอดสะเดา ทำมัง และฝอยทอง ผักที่พบว่ามีประสิทธิ์ภาพป้องกันการเพิ่มจำนวนของเซลล์กลายพันธุ์คือ สะเดา เหม็ดชุน และยอดมะปริง และในพืชที่ใช้เป็นเครื่องเทศ เช่น กระชาย และข่า นักวิจัยของสถาบันค้นคว้าและพัฒนาผลิตภัณฑ์อาหารได้ทำการวิจัยพบว่า ในกระชายมีสารอินทรีย์มากถึง 6 ชนิดที่มีฤทธิ์ต้านการก่อกลายพันธุ์ที่เกิดจากสาร Trp-P-1 สูงมาก และที่สำคัญการหุงต้มไม่ทำให้คุณสมบัติของสารดังกล่าวสูญเสียไป สำหรับข่านั้นมีสารอินทรีย์ 2 ชนิด เพื่อสกัดออกมาและทดสอบแล้วพบว่า หลังการหุงต้มสารดังกล่าวไม่สูญเสียคุณสมบัติด้านการก่อกลายพันธุ์เช่นกัน คุณสมบัติด้านการเจริญของเนื้องอกคือ สารองค์ประกอบในพืชสามารถยับยั้งการแบ่งตัวของเซลล์ที่กลายพันธุ์ มีรายงานว่าผักที่รับประทานในประเทศไทย ซึ่งเป็นผักพื้นบ้านเป็นส่วนใหญ่มีฤทธิ์ยับยั้งการเจริญของเซลล์กลายพันธุ์มากกว่า 70% ฤทธิ์ต้านการเจริญของเนื้องอกของผักพื้นบ้านไทย ชื่อผัก ฤทธิ์ในการยับยั้ง ผักขี้ขวง (สะเดาดิน) ผักโขมหัด มะระขี้นก ใบมะม่วง เพกา (มะลิดไม้) ดอกแก้วเมืองจีน ตั้งโอ๋ แขนงกะหล่ำ ปีแซ ตะไคร้ ชะมวง โหระพา ใบยี่หร่า (กะเพราช้าง) แมงลัก ถั่วลันเตา แคบ้าน ผักแว่น ยอดสะเดา (ต้ม) พริกไทย ชะพลู ใบพลู ผักไผ่ (ผักแพว) ใบยอ มะกรูด มะแขว่น ผักคาวทอง (พลูคาว) ผักขะแยง ผักคึ่นช่าย ใบบัวบก ผักชี ผักชีฝรั่ง หอมแย้ กระชาย ข่า ขิงแก่ มีฤทธิ์ในการยับยั้งการเจริญของเซลล์ทดลอง > 70% หัวไชเท้า ฟัก สะระแหน่ ขี้เหล็ก (ดอก) แคบ้าน ยอดสะเดา (สด) หยวกกล้วย พริกหยวก ผักชีลาว ขิงอ่อน มีฤทธิ์ในการยับยั้งการเจริญของเซลล์ทดลอง 50-70% ผักบุ้ง บวบหอม มะดัน ขี้เหล็ก เมล็ดกระถิน มะขาม มะขามเทศ มะเดื่อ มะเขือม่วง มะเขือเทศ มะเขือยาว มะเขือพวง มะอึก กระเจี๊ยบมอญ มีฤทธิ์ในการยับยั้งการเจริญของเซลล์ทดลอง 30-50% ผักกูด เห็ดลม เห็นนางฟ้า มะกอก เผือก ยอดผักปลัง ดอกผักปลัง ผักกาดแก้ว กะหล่ำปลี กะหล่ำปลีม่วง บวบงู แตงโม มะระจีน สะตอ ลูกเหนียง ถั่วพู ดอกโสน หอมแดง หอมหัวใหญ่ ต้นกระเทียม กุยช่าย หน่อไม้ฝรั่ง ดอกกระเจี๊ยบ สายบัว เห็ดหอม พริก มันฝรั่ง แครอท มีฤทธิ์ในการยับยั้งการเจริญของเซลล์ทดลอง < 30% จากการศึกษาวิจัยชี้ให้เห็นว่า ผักพื้นบ้านไทยกว่าร้อยชนิดเป็นอาหารที่มีประโยชน์ต่อสุขภาพ การดำรงไว้ซึ่งการบริโภคอาหารพื้นเมือง นอกจากจะช่วยป้องกันโรคแล้วยังเป็นกำไรที่ผู้บริโภคได้มาโดยไม่ต้องลงทุนอีกด้วย จัดทำโฮมเพจโดย : สำนักบริการคอมพิวเตอร์, 14 ตุลาคม 2547

ปลูกต้นไม้ ๘๔ ชนิด เพื่อถวายพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

Tue, 11 Oct 2011 12:05:48 +0700

ปลูกต้นไม้ ๘๔ ชนิด เพื่อถวายพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ๕ ธันวาคม ๒๕๕๔ และสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์พระบรมราชินีนาถ ๑๒ สิงหาคม ๒๕๕๔ เมื่อเช้าวันนี้ (๒ มิถุนายน ๒๕๕๔) ที่อาคารพิพิธภัณฑ์เกษตรเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง วิทยาเขตชุมพร จังหวัดชุมพร นายสมศักดิ์ เจริญไพฑูรย์ นายอำเภอปะทิว ได้รับเกียรติเป็นประธานการแถลงข่าว “เรื่องของพ่อในบ้านของเรา...ที่ชุมพร” และการจัดหลักสูตรการถ่ายทอดองค์ความรู้นวัตกรรมการเกษตร ๑ ไร่ ๑ แสน บนพื้นฐานเศรษฐกิจพอเพียง ในแผนงานโครงการเกษตรแบบยั่งยืน เพื่อถวายแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในโอกาสครบรอบ ๘๔ พรรษา โดยจัดทำเป็นสวนสุมรุม ปลูกพืชไม้ ๘๔ ชนิด ๗ ชั้น จำนวน ๑๐ ไร่ โดยมี ผู้อำนวยการพิพิธภัณฑ์เกษตรเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว กล่าวรายงาน โดยมีหัวหน้าส่วนราชการและกลุ่มเกษตรกร นักเรียน เข้าร่วมประมาณ ๒๐๐ คน ศูนย์เครือข่ายพิพิธภัณฑ์เกษตรเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว กำหนดแผนดำเนินงานโครงการเกษตรแบบยั่งยืน เพื่อถวายแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในโอกาสครบรอบ ๘๔ พรรษา โดยจัดทำเป็นสวนสุมรุม ปลูกพืชไม้ ๘๔ ชนิด ๗ ชั้น ประกอบด้วย ๑) พืชสูง เช่น ต้นหมาก มะพร้าว ๒) พืชร่มเงา เช่น ไม้ผล ๓) พืชชั้นล่าง เช่น ผักพื้นเมือง อาทิ ผักเหลียง ผักหวาน ชะอม ๔) พืชหน้าดิน ได้แก่ ผักแว่น ๕) พืชหัว ได้แก่ มันชนิดต่างๆ หรือกลอย ๖) พืชเถาเลื้อย เช่นตำลึง และ ๗) พืชน้ำ เช่น ผักกูด ผักกระเฉด จำนวน ๑๐ ไร่ ในวันนี้ ณ บริเวณพื้นที่ศูนย์เรียนรู้เครือข่ายพิพิธภัณฑ์เกษตรเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง วิทยาเขตชุมพร หมู่ที่ ๖ ตำบลชุมโค อำเภอปะทิว จังหวัดชุมพร รวมทั้งเปิดเวทีแลกเปลี่ยนเครือข่ายพิพิธภัณฑ์เกษตร ปลูกต้นไม้ถวายพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสครบรอบ ๘๔ พรรษา และปลูกพืช ๑ ไร่ ได้ ๑ แสน การทำสวนยางพาราแบบใหม่ การปลูกพืชร่วม เพื่อเพิ่มรายได้ การทำสวนปาล์มน้ำมันแบบใหม่ เช่นการปลูกสละไร้หนาม กิจกรรมแบ่งเป็นสองที่ ในห้องประชุมศูนย์เครือข่ายพิพิธภัณฑ์เกษตรเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เป็นการบรรยาย “วิชาพ่อค้าสู่ชาวนา” และเรียนรู้เชิงประจักษ์ในแปลงต้นแบบ ๑ ไร่ ๑ แสน โดยอาจารย์อดิศร พวงชมพู และมีการสาธิตและฝึกปฏิบัติการทำปุ๋ยจากเทคโนโลยีสรรพสิ่งอะตอมมิคนาโน โดย อ.เสถียร ทองสวัสดิ์ ซึ่งความรู้ต่างๆ เกษตรกรจะได้นำไปใช้ปรับปรุงเรือกสวนไร่นาของตนเองต่อไป. ---------------------------------------- เสกสรรค์ บัวครื้น /ข่าว บรรจบ สงัดศรี /ภาพ ส.ปชส.ชุมพร ข้อมูลเพิ่มเติม http://www.rd1677.com/

ปลูกผักเหมียงในสวนยาง รายได้ง่าย ๆ

Mon, 10 Oct 2011 15:56:23 +0700

ผักเหลียงชุมพร

Fri, 07 Oct 2011 16:34:43 +0700

"ผักเหมียง" หรือ "ผักเหลียง" เป็นไม้พุ่มยืนต้น มักพบขึ้นตามเนินเขาหรือที่ราบทั่วไป เพื่อนผู้เขียนที่กระบี่เคยบอกว่าผักเหมียงหรือผักเหลียง หากจะให้ใบมันอร่อยมากขึ้น ไม่กระด้างจนเกินไปต้องปลูกในที่ร่มอย่างเช่นปลูกแซมในสวนยางพารา หรือสวนปาล์มที่เป็นเกษตรกรรมหลักของทางภาคใต้ ต้นเหลียงมักไม่ใคร่มีศัตรูพืชมากนัก ไม่โดนแมลงหรือเชื้อรารบกวน กินผักเหลียงจึงพอจะมั่นใจได้ว่าจะปลอดจากสารพิษ อันที่จริงผักจากไม้ยืนต้นส่วนใหญ่ ก็มักจะปลอดสารพิษอยู่แล้ว เมื่อได้เจอะเจอผักเหลียงรสอร่อย อีกทั้งยังปลอดสารพิษขนานแท้ จึงอยากจะแนะนำต่อๆ กันว่าผักประเภทผักเหลียงหรือผักเหมียงนี่แหละ น่าจะเหมาะที่สุดในการขึ้นโต๊ะ ผักเหลียงเอามาผัดไข่ได้อร่อย เอามาทำแกงเลียงได้รสชาติกลมกล่อม แกงส้มใส่กุ้ง หรือจะเอาไปทำห่อหมก แกงจืด หรือทำผักเหนาะแนมขนมจีน ทำได้ทั้งนั้น จะเอามาดัดแปลงทำแกงเผ็ดก็อร่อย ราคาไม่แพงเลยเมื่อได้ไปเห็นผักเหลียงวางขายในตลาด เป็นกำๆ ละ 7-12 บาท เทียบกับผักที่ไม่ปลอดสารพิษในกรุงเทพฯแล้ว ผักเหลียงทั้งปลอดภัย ทั้งอร่อยทั้งประหยัดมากกว่า เสียดายที่หาผักเหลียงในกรุงเทพฯได้ยาก จึงน่าจะมีใครสักคนที่หาหนทางนำผักอร่อยเหล่านี้ มาเผยแพร่ทางภาคกลางหรือภาคเหนือบ้าง นับวันคนกรุงเทพฯก็นับจะกินผักน้อยลง ในขณะที่อาหารการกินในภาคใต้ ร่ำรวยไปด้วยพืชผักสารพัด ผักเหลียงอุดมไปด้วย เบต้าแคโรทีน ที่ต้องถือว่าเป็นสารต้านออกซิเดชั่นที่สำคัญ ทั้งยังเป็นสารตั้งต้นสร้างวิตามินเออีกด้วย มีข้อมูลออกมาจากภาควิชาอุตสาหกรรมเกษตร มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ว่า ผักเหลียงร้อยกรัมหรือหนึ่งขีดไม่รวมก้าน ให้เบต้าแคโรทีน สูงถึง 1,089 ไมโครกรัมหน่วยเรตินัล สูงกว่าผักบุ้งจีนสามเท่า มากกว่าผักบุ้งไทย 5-10 เท่า ผักเหลียงมีเบต้าแคโรทีนมากกว่าใบตำลึงเสียด้วยซ้ำ ผักที่ถือว่า เป็นสุดยอดของแหล่งเบต้าแคโรทีนคือแครอท ก็ไม่ได้มีเบต้าแคโรทีนมากไปกว่าผักเหลียงเลย เบต้าแคโรทีนเป็นสารสีส้ม แต่กลับมองไม่เห็นสีส้มในผักเหลียงก็เพราะมันถูกสีเขียว ของใบผักปกปิดไว้จนหมด กินผักเหลียงจึงให้ทั้งคุณค่าของเบต้าแคโรทีนและสารพฤกษเคมีจากผักใบ ผักเหลียงยังให้คุณค่าของแคลเซียมและฟอสฟอรัสช่วยบำรุงกระดูก สารพัดคุณค่าโภชนาการอย่างนี้ เห็นทีจะต้องช่วยกันสนับสนุนการบริโภคผักเหลียงกันให้มากขึ้นแล้วละครับ ดร.วินัย ดะห์ลัน ที่มา : http://www.thaifitway.com/education/ndata/n2db/question.asp?QID=4

ปลูกผักเหลียงในภาคเหนือ

Thu, 06 Oct 2011 14:20:58 +0700

ปลูกผักเหลียงในภาคเหนือผลผลิตไม่แพ้ภาคใต้ ขายได้โลละ 200 บาท ผักเหลียงเป็นผักป่าชนิดหนึ่งที่คนภาคใต้นำมาประกอบอาหาร เนื่องจากมีรสชาติดี มีคุณค่าทางอาหารสูงและปลอดสารเคมี ผักเหลียงเจริญเติบโตได้ดีในสภาพร่มเงา ขึ้นได้ดีในบริเวณพื้นที่ราบและเนินเขาที่มีฝนตกชุกในจังหวัดชุมพร ระนอง พังงา ภูเก็ต กระบี่ สุราษฎร์ธานี ปัจจุบันเกษตรกรนำมาปลูกในสวนผลไม้และสวนยางพารา แม้แต่ในพื้นที่ภาคเหนือ ผักเหลียงยังปลูกได้ผลผลิตได้ดีไม่แพ้ภาคใต้ ซึ่งหาดูเมื่อมาเที่ยวชมงานมหกรรมพืชสวนโลกฯ ในงานนิทรรศการพืชสวนใต้ร่มยางฯ ด้านหลังของหอคำหลวง นายสุขุม วงษ์เอก ผู้อำนวยการสถาบันวิจัยยาง กรมวิชาการเกษตร เปิดเผยว่าผักเหลียงเมื่อนำมาปลูกในพื้นที่ภาคเหนือในสวนผลไม้หรือภาคใต้ร่มยางก็สามารถเจริญเติบโตให้ผลผลิตได้ดี เนื่องจากยอดที่เก็บแต่ละครั้งจะช่วยทำให้แตกกิ่งและยอดเพิ่มมากขึ้น ผักเหลียงมีลักษณะเป็นทรงพุ่ม ใบเป็นใบเดี่ยวรูปหอก ปลายใบแหลม ใบอ่อนมีสีน้ำตาลแดง ใบแก่สีเขียวเข้มมัน เนื่องจากผักเหลียงมีรสชาติดีและมีคุณค่าอาหารสูง จึงเป็นที่นิยมนำมาประกอบอาหารได้หลากหลายชนิด โดยเฉพาะอาหารพื้นบ้านของคนไทยที่รับประทานกันเป็นประจำวันขาดไม่ได้ นั่นคือน้ำพริกผักจิ้ม หรือนำมาต้มจืด ต้มกะทิ ในรูปแบบอื่นๆ ก็สามารถทำได้ ผักเหลียงปลูกด้วยการขยายพันธุ์ได้ 3 วิธี คือ 1. การเพาะเมล็ด หลังจากงอกเป็นต้น ให้นำลงถุงเพาะชำเลี้ยงไว้ 1 ปี จึงนำลงปลูกในแปลง 2. ไหลราก โดยขุดต้นที่งอกจากรากแขนง แล้วนำลงชำถุงดำประมาณ 6 เดือนจึงนำลงปลูกในแปลง 3. การตอนกิ่ง ควรเลือกกิ่งที่มีสีน้ำตาลอ่อน คือไม่แก่หรืออ่อนเกินไป ใช้เวลาตอนประมาณ 2 เดือน หลังจากมีรากแล้วจึงตัดมาชำในถุงดำอีกประมาณ 2-3 เดือนจึงย้ายลงปลูกในแปลงได้ การปลูกผักเหลียงในแถวยาง ควรปลูกหลังจากที่ต้นยางอายุ 4 ปี แล้วเพราะยางพาราจะให้ร่มเงาได้ดี โดยปลูกห่างจากต้นยางอย่างน้อย 2.5 เมตร ปลูกได้ 2 แถว ระยะจากต้นผักเหลียง 2.5–3 เมตร ระยะระหว่างแถวผักเหลียง 2–2.5 เมตร ขุดหลุมให้มีขนาดกว้าง ยาว ลึก 30 x 30 x 30 เซนติเมตร ใส่ปุ๋ยรองก้นหลุมด้วยหินฟอสเฟต 100 กรัม/หลุม จึงนำถุงชำผักเหลียงลงปลูก ช่วงที่เหมาะสม คือ ต้นฤดูฝน หลังจากปลูกแล้ว ควรให้ปุ๋ยหลักหรือปุ๋ยคอก 2 กิโลกรัมต่อต้นต่อปี และปุ๋ยยูเรียสูตร 46-0-0 ในอัตรา 200 กรัมต่อต้นต่อปี ใส่ปีละ 2 ครั้ง พร้อมกับกำจัดวัชพืชที่ขึ้นรอบๆ โคนต้นด้วย สำหรับการตัดแต่งกิ่งควรรอให้ต้นสูงประมาณ 1 เมตร เพื่อสะดวกในการเก็บผลผลิต และยังเป็นการเร่งให้แตกกิ่งและยอดเป็นการขยายทรงพุ่มให้ดียิ่งขึ้น พออายุ 2 ปี ก็เริ่มเก็บยอดได้และจะเก็บได้ใหม่อีกหลังจาก 15-30 วันแล้ว การเก็บยอดเกษตรกรควรเก็บให้ชิดข้อ ไม่ควรเก็บกลางข้อเพราะจะทำให้การแตกยอดอ่อนครั้งต่อไปช้า เมื่อเก็บมาแล้ว ให้นำมาเก็บในที่ร่มพรมน้ำพอชุ่ม จะทำให้สามารถเก็บรักษาความสดได้นานถึง 5-6 วันก่อนจำหน่าย ปัจจุบันการปลูกผักเหลียงสามารถเก็บขายได้กิโลกรัมละ 160-200 บาท สำหรับต้นผักเหลียงนั้น หาซื้อกิ่งพันธุ์ไม้ตรงแยกชุมพร จ.ชุมพร, อ.เมือง อ.กระบุรี จ.ระนอง และ อ.เมือง จ.พังงา ในราคากิ่งละ 11 บาท หากเกษตรกรในภาคเหนือสนใจจะปลูกผักเหลียงไว้บริโภค หรือปลูกเป็นการค้าก็เป็นรายได้อีกทางหนึ่งของเกษตรกรภาคเหนือ หากเกษตรกรสนใจสอบภาพได้จากแหล่งข้อมูลที่ ศูนย์บริการวิชาการด้านพืชและปัจจัยการผลิตระนอง ต.บางใหญ่ อ.กระบุรี จ.ระนอง 85110 โทร.077-274-0978 หรือที่สถาบันวิจัยยาง กรมวิชาการเกษตร โทร. 02-579-7557-8, หรือที่สถาบันวิจัยยาง กรมวิชาการเกษตร โทร.02-579-7557-8, 02-579-1576 ได้ในเวลาราชการ

การปลูกผักเหลียงในสวนยาง

Fri, 14 Oct 2011 12:00:02 +0700

เทคโนโลยีการเกษตรวสันต์ สุขสุวรรณ โทร. (06) 268-2754ผักเหลียง แซมในสวนยางพารา ที่เมืองระนองระนอง เกษตรกรปลูกยางพารากว่า 154,000 ไร่ สร้างรายได้ให้กับเกษตรกรและนำรายได้เข้าสู่ระบบเศรษฐกิจของจังหวัดไม่ต่ำกว่าปีละ 1,090 ล้านบาท โดยเฉพาะปี 2548 ราคายางพาราพุ่งพรวดไปอยู่ที่กิโลกรัมละ 60-70 บาท จึงทำให้ชาวสวนยางยิ้มแก้มปริกันถ้วนหน้าการปลูกยางพารา ใช้ระยะปลูกระหว่างต้น 3 เมตร ระหว่างแถว 7 เมตร ทำให้มีพื้นที่ว่างระหว่างแถวมากพอสมควร เกษตรกรในจังหวัดระนองหลายคนจึงใช้พื้นที่ว่างดังกล่าวปลูกผักเหลียงแซมในสวนยางพารา สร้างรายได้เพิ่มได้ดี หากเกษตรกรเก็บยอดผักเหลียงได้วันละ 100 กำ (มัด) ขายกำละ 4 บาท จะมีรายได้วันละ 400 บาท นอกเหนือจากรายได้จากการขายยางผักเหลียงผักเหลียง เป็นไม้ป่าชนิดหนึ่ง เป็นพืชที่ไม่ชอบแสงแดดและความร้อนสูงจากอากาศ มีอายุนานหลายปี เมื่อนำไปปลูกไม่ต้องเสียเวลา เสียค่าใช้จ่ายในการลงทุนปลูกใหม่ทุกปี เจริญเติบโตดีในสภาพร่มเงา การดูแลรักษาง่าย ไม่มีโรคและแมลงรบกวน จึงทำให้แน่ใจว่าปลอดจากสารเคมี พบทั่วไปตามเนินเขา และที่ราบ ตั้งแต่ความสูงจากระดับน้ำทะเล 5 เมตร ถึง 200 เมตร ที่มีฝนตกชุก ปริมาณน้ำฝนไม่น้อยกว่า 2,000 มิลลิเมตร ต่อปี ช่วงระยะเวลาฝนตกไม่ต่ำกว่า 150 วัน ต่อปี ฝนแล้งติดกันไม่เกิน 45 วัน ซึ่งสถานที่ดังกล่าวนี้จะอยู่ในจังหวัดระนอง พังงา ชุมพร สุราษฎร์ธานี กระบี่ และตรัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งจังหวัดระนองและพังงา ซึ่งมีพื้นที่ป่าธรรมชาติที่สมบูรณ์ มีปริมาณน้ำฝนสูง ความชื้นสูง จึงเหมาะสมที่ต้นผักเหลียงจะงอกงามเจริญเติบโตได้ดีและขยายพันธุ์ได้เองตามธรรมชาติถิ่นกำเนิดผักเหลียงผักเหลียง พบในประเทศไทย มาเลเซีย และพม่า พบมากที่จังหวัดระนอง พังงา สุราษฎร์ธานี กระบี่ และตรัง ตามปกติผักเหลียงจะขึ้นอยู่ตามธรรมชาติ ตามป่า เขา หรือที่มีความชุ่มชื้น เมื่อป่าไม้ต่างๆ หมดไป ผักเหลียงเริ่มลดลง จึงต้องนำมาปลูกเพื่อให้เพียงพอต่อความต้องการของผู้บริโภคที่เพิ่มขึ้นทุกวันปลูกผักเหลียงแซมในสวนยางพาราผักเหลียง ปลูกแซมในสวนยางพารา เป็นการเพิ่มรายได้ให้กับเกษตรกรได้เป็นอย่างดี และมีผักปลอดภัยจากสารพิษไว้บริโภค เป็นการลดรายจ่ายเพิ่มรายได้ให้กับเกษตรกร อีกทั้งยังทำให้ผู้บริโภคมีทางเลือกในการบริโภคผักปลอดภัยจากสารพิษคุณประจบ พวงพระแสง บ้านเลขที่ 8 หมู่ที่ 5 ตำบลบางแก้ว อำเภอละอุ่น จังหวัดระนอง โทร. (01) 080-8246 มีสวนยางพาราหลายแห่ง ทุกแห่งจะปลูกแซมด้วยผักเหลียง

ปลูกผักเหมียงแซมยาง เสริมรายได้

Fri, 14 Oct 2011 12:01:39 +0700

ปลูกผักเหมียงแซมยาง เสริมรายได้ "รุ่น หลิบแก้ว" ด้วยที่มองว่า "ผักเหมียง" เป็นพืชผักกินใบ โดยนำเอายอดอ่อนหรือใบอ่อนมาทำเป็นอาหารในหลากหลายเมนู และการปลูกควรปลูกในที่ร่ม ดินร่วนซุย มีความอุดมสมบูรณ์สูง และมีฝนตกชุกและต่อเนื่อง เหล่านี้เป็นแรงผลักให้เหล่าเกษตรกรใน พื้นที่ 5 หมู่บ้าน ต.หนองธง อ.ป่าบอน จ.พัทลุง ร่วม 20 ราย ปลูกผักชนิดนี้มากขึ้น โดยปลูกแซมสวนยางพารา สวนมะพร้าว และสวนสมรม หรือสวนเกษตรผสมผสาน สามารถสร้างรายได้ให้เกษตรกรอย่างงาม หนึ่งในนั้นคือ ลุงรุ่น หลิบแก้ว ในวัย 50 ปีเศษ เกษตรกรพื้นที่หมู่ 9 ต.หนองธง อ.ป่าบอน เล่าว่า จากสภาพอากาศที่ร้อนจัดทำให้เกษตรกรในพื้นที่ซึ่งส่วนใหญ่ประกอบอาชีพทำสวนยางพาราต่างประสบปัญหาความเดือดร้อน เนื่องจากต้นยางให้ปริมาณน้ำยางลดน้อยรายได้ของครอบครัวจึงลดลง เพื่อเป็นการแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น ครอบครัวของตนจึงอาศัยเก็บยอดผักเหมียง ที่ปลูกแซมในร่องสวนยางพารา บนเนื้อที่ 4 ไร่ เก็บขายวันละ 8-10 กิโลกรัม ในราคากิโลกรัมละ 50 บาท "ผักเหมียงเป็นพืชที่ชอบร่มเงา จึงสามารถเจริญเติบโตได้ดีในสวนยางพารา เพราะอาศัยร่มเงาและปุ๋ยจากต้นยางพารา ทำให้ผักเหมียงเจริญงอกงามได้ในเวลาที่รวดเร็ว จนสามารถเก็บขายมีรายได้ทุกวัน โดยลูกค้าส่วนใหญ่จะนิยมนำไปผัดน้ำมันหอย หรือลวกกะทิ รับประทานเป็นเครื่องเคียงกับน้ำพริกมะนาว รสชาติอร่อยมาก" ลุงรุ่น แจง ลุงรุ่น เล่าด้วยว่า นอกเหนือจากเก็บยอดผักเหมียงขายแล้ว ครอบครัวของตนยังตอนกิ่งพันธุ์ผักเหมียง ขายด้วยในราคา ต้นละ 10 บาท ซึ่งล่าสุดมีลูกค้าทั้งในและต่างจังหวัด แห่ซื้อต้นพันธุ์กันจำนวนมาก เนื่องจากผักเหมียง นอกเหนือจากมีรสชาติ มันและอร่อยแล้ว หากรับประทานต่อเนื่องยังมีสรรพคุณทางยา แก้โรคความดันและโรคเบาหวานได้ด้วย "กันยา ขำนุรักษ์"

ปลูกผักเหลียงเป็นพืชแซมสะตอ

Thu, 06 Oct 2011 11:43:21 +0700

ปลูกผักเหลียงเป็นพืชแซมสะตอ โดย วสันต์ สุขสุวรรณ ข้อมูลเพิ่มเติม

โครงการส่งเสริมอาชีพเสริมและเงินหมุนเวียน

Fri, 07 Oct 2011 12:52:44 +0700

โครงการส่งเสริมอาชีพเสริมและเงินหมุนเวียนรายงานจากสำนักงานกองทุนสงเคราะห์การทำสวนยางจังหวัดตรังในความดูแลและรับผิดชอบของสำนักงานกองทุนสงเคราะห์การทำสวนยางอำเภอเมือง ประเภทเกษตรกรรายเดี่ยวชื่อเกษตรกร นายอำนวย ทวนดำอาชีพหลัก ปลูกยางพารา เนื้อที่ 5 ไร่รายได้จากอาชีพหลักเฉลี่ย - รายละเอียดเพิ่มเติมเข้าชมได้ที่ อาชีพเสริม ปลูกผักเหมียง

ผักริมสวน

Fri, 06 Jan 2012 10:39:50 +0700

พิจิตรหลังฝนตกเปิด “ตลาดนัดนี้เพื่อน้อง”เด็กนักเรียนเก็บผักของป่าขายหาทุนการศึกษา วันที่ 26 กรกฎาคม 2553 ผู้ว่าฯพิจิตร ส่งเสริมต่อยอดตลาดนัดนี้เพื่อน้อง เปิดถนนหน้าจวนผู้ว่าฯให้เป็นพื้นที่กิจกรรมทำมาค้าขายของเยาวชน หลังฝนตกต่อเนื่องพืชผักสมุนไพรของป่าแตกดอกออกผล เด็กนักเรียนตัวน้อยนำมาจำหน่ายหารายได้ทุนการศึกษาวันนี้ ( 24 ก.ค. 2553) ดร.สุรเสน ทั่งทอง ผอ.สพท.พจ.เขต 1 เปิดเผยว่าในช่วงเดือนนี้ได้มีฝนตกต่อเนื่อง ทำให้พืชผักสวนครัวที่ปลุกริมรั้วและหัวไร่ปลายนา ในพื้นที่ชนบท ของพิจิตร ผลิดอกออกผล ดังนั้นจึงได้เปิดพื้นที่บริเวณหน้าจวนผู้ว่าราชการจังหวัดพิจิตร จัดทำเป็น “ตลาดนัดนี้เพื่อน้อง” ซึ่งในวันนี้ปรากฏว่ามีเด็กๆนักเรียนและครู รวมถึงผู้ปกครองได้นำพืชผักมาจำหน่ายกันเป็นจำนวนมาก โดยผักที่นำมาขายส่วนใหญ่จะเป็นผักพื้นบ้าน เช่น ผักบุ้งนา ผักกะเฉด หัวปลี มะละกอ กล้วย มะนาว และอื่นๆอีกมากมาย ซึ่งการพื้นที่จัดกิจกรรมเช่นนี้ ส่งผลให้เยาวชนได้ฝึกการทำมาหากิน อีกทั้งใช้เวลาในวันหยุด เสาร์ – อาทิตย์ ให้เป็นประโยชน์ และมีรายได้เป็นทุนการศึกษา ซึ่งโครงการดังกล่าวได้ทำต่อเนื่องมาเป็นปีที่ 2 แล้ว และคาดว่าจะเจริญเติบโตกลายเป็นตลาดนัดของเยาวชนที่ใฝ่ตามแนวเศรษฐกิจพอเพียงของในหลวง อีกด้วยสำหรับสินค้าที่นำมาจำหน่าย ด.ญ.ศุภนิดา ปิ่นทอง เรียนอยู่ชั้น ป.5 ร.ร.วังแดง อ.สามง่าม จ.พิจิตร เล่าให้ฟังว่าช่วยแม่เก็บชะอมที่ปลูกไว้เป็นรั้วบ้านมา 30 กำ ขายกำละ 5 บาท มาขายทุกนัดตอนนี้มีเงินเก็บเกือบ 2 พันบาท แล้ว เช่นเดียวกันกับ ด.ญ. เบญจมาศ พูลทรัพย์ และ ด.ญ. ทวี ดีมั่น เรียนอยู่ชั้น ป.6 ร.ร.วังกระโดน อ.โพธิ์ประทับช้าง จ.พิจิตร ก็ได้นำไข่เป็ดและไข่เค็มของผู้ปกครองมาขาย โดยคุณครูเป็นผู้พามา ส่วน ด.ญ.ภาวิดา แช่มช้อย เรียนอยู่ ร.ร.บ้านวังไร่ อ.สามง่าม จ.พิจิตร ก็นำหัวปลี, มะนาว ,ใบกระเพรา ที่ตนเองและครอบครัวได้ช่วยกันปลูกเป็นแปลงผักไร่-นา สวนผสม ตามแนวเศรษฐกิจพอเพียงของในหลวงที่ครูวิชาเกษตรสอนให้ทำ ประกอบกับช่วงนี้มีฝนตกลงมาอย่างต่อเนื่อง เหลือจากกการบริโภคในครอบครัวแล้วจึงเก็บมาขายที่ตลาดนัดนี้เพื่อน้อง โดยมากับเพื่อนๆอีกหลายคน ที่นำขนมที่พ่อ แม่ ทำ ให้มาขาย ซึ่งทุกคนมาขายจนมีรายได้เป็นค่าขนมไปโรงเรียน ไม่ต้องรบกวน พ่อ แม่สำหรับโครงการตลาดนัดนี้เพื่อน้อง ของ จ.พิจิตร ได้รับการสนับสนุน จาก นายสุวิทย์ วัชโรทยางกูร ผวจ.พิจิตรที่เปิดถนนหน้าจวนผู้ว่าฯ ให้ดำเนินกิจกรรม ดังกล่าว อีกทั้งยังจัดงบประมาณสนับสนุนอีกหลายประการ จนกลายเป็นพื้นที่ที่ผูกพันของเด็กๆ ที่ทุกๆวันเสาร์จะมานัดเจอกัน เพื่อทำกิจกรรมต่างๆ อีกมากมาย ทั้งนี้เพื่อเป็นการฝึกฝนให้เยาวชนรู้จักใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์และได้ศึกษาจากประสบการณ์จริง ทีถือเป็นตำราเล่มใหญ่ที่จะใช้ในการดำเนินชีวิต ต่อไป ที่มา : http://www.phichittoday.com/news/07.53/news24075301.html

ผักเหลียงของดีเมืองชุมพร

Thu, 07 Jul 2011 15:56:46 +0700

การปลูกผักเหลียง

Fri, 06 Jan 2012 10:23:30 +0700

การปลูกผักเหลียง เนื่องจากผักเหลียงเป็นผักป่าพื้นบ้าน เป็นไม้พุ่มสูงประมาณ 1 -2 เมตร เริ่มปลูกวันนี ้เพียง 2 ปี ก็เก็บยอดมารับประทานหรือขายเป็นรายได้เสริมได้ การปลูกผักเหลียงเหมือนกับการการปลูกไม้ผล ทั่ วๆ ไป คือขุดหลุมกว้าง x ลึก ประมาณ 30 เซนติเมตร คลุกดินก้นหลุมด้วยปุ๋ยคอกหรือปุ๋ยหมัก ควร ปลูกต้นฤดูฝน แซมในสวนยางพาราหรือไม้ผลที่โต แล้วมีร่มเงา ไม่ควรปลูกกลางแจ้ง เพราะผักเหลียงโดย ธรรมชาติจะขึ้นแซมในสวนยางพาราหรือต้นสะตอ (ในภาคใต้) การขยายพันธุ์ผักเหลียงขยายพันธุ์โดยเมล็ด โดยเพาะในกระบะทรายหรือขี้เถ้าแกลบ ประมาณ 4 เดือน เมื่อเมล็ดงอกมีใบ 2 -3 คู่ จึงนำลงถุงเพาะชำเลี้ยงไว้ประมาณ 1 ปี จึงลงแปลงปลูก อีกวิธีหนึ่งคือผักเหลียงเมื่อต้นโตเต็มที่จะมีไหลราก คือรากแขนงที่อยู่ระดับผิวดินจะแตกเป็นต้นได้ ก็สามารถขุดต้นแล้วนำมาลงถุงเลี้ยงไว้ประมาณ 6 เดือน จึงลงแปลงปลูก การขยายพันธุ์อีกวิธีหนึ่งคือ การตอนควรเลือกกิ่งที่ ไม่แก่หรืออ่อนเกินไป ตอนประมาณ 2 เดือนเมื่อรากออกสมบูรณ์แล้ว ตัดลงชำ ในถุงอีกประมาณ 2 – 3 เดือน ก็สามารถนำไปปลูกได้

ราชินีแห่งผักพื้นบ้านภาคใต้

Fri, 06 Jan 2012 10:20:35 +0700

ต้นเหลียง โดยธรรมชาติเป็นพันธุ์ไม้ป่า เจริญเติบโตได้ดีภายใต้ร่มเงาของต้นไม้ พบได้ทั้งบริเวณเนินเขาและที่ราบในความสูงจากระดับน้ำทะเล 2 – 500 เมตร หรือสูงกว่านั้น ในบริเวณที่มีดินร่วนซุยและมีความอุดมสมบูรณ์สูง มีต้นไม้ปกคลุมให้ร่มเงาเพียงพอ ฝนตกชุกคือมีปริมาณน้ำฝนไม่น้อยกว่า 300 มิลลิเมตรต่อปี ระยะเวลาฝนตกไม่น้อยกว่า 150 วันต่อปีและฝนแล้งติดต่อกันไม่เกิน 45 วัน ลักษณะพฤกษศาสตร์ ผักเหลียงเป็นไม้ป่ าชนิดหนึ่ง เป็นพืชที่อยู่ในวงศ์ Gentaceae เป็นไม้พุ่ม มี ชื่อทางวิทยาศาสตร์ ว่า Gnetumgnemon Limm มีชื่อเรียกแตกต่างกันไปตามแต่ละ ท้องถิ่น เช่น ผักเหลียง ผักเหมียง(พังงา) ผัก กะเหรียง (ชุมพร) เขลียง (นครศรีธรรมราช) ผักเหลียงเป็นพืชยืนต้นที่มีลักษณะ เป็นไม้พุ่ม สูงประมาณ ๑-๒ เมตร มีใบเรียว ยาว ผักเหลียงจัดเป็นผักพื้นบ้านประเภทไม้ยืนต้นขนาดกลาง มีมากแถบจังหวัดระนอง ชุมพร ประจวบคีรีขันธ์ โดยเฉพาะจังหวัดระนอง เขาถือเป็นผักประจำถิ่นเลย ถึงขนาดพูดกันว่า ถ้ามาชุมพรและระนองแล้ว ไม่ได้กินผักเหลียงแสดงว่ายังมาไม่ถึง ว่ากันว่าถ้าจะกินผักเหลียงที่มีรสหวานอร่อยแล้วละก็ ต้องเป็นผักเหลียงที่ขึ้ นในร่ม หรือไม่ก็ต้องหลังฤดูฝนไปแล้ว เพราะเป็นช่วงที่ผักเหลียงเริ่มแตกใบใหม่ แหล่งดั้งเดิมของผักเหลียงขึ้ นอยู่ตามป่าเขา ที่ราบ บางครั้งก็เห็นขึ้ นเคียงข้างกับต้นสะตอและต้น ยางพารา ที่มา : http://natres.psu.ac.th/ProjectSite/webpage/detail-project.htm http://www.aopdh02.doae.go.th/subindex3.html